[b]Nie[/b] Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń z nią związanych mogą być ustalone w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagrodzeń (art. 77[sup]1[/sup] i 77[sup]2[/sup] k.p.).

Możliwe jest zatem tworzenie przez pojedynczego pracodawcę lub grupę pracodawców własnych zasad wynagradzania pracowników, korzystniejszych niż ramy ogólne (normy minimalne) zawarte w kodeksie pracy. W ich kompetencjach leży w takim razie np. zagwarantowanie wynagrodzenia za czas choroby za 33 dni niezdolności do pracy w ciągu roku kalendarzowego bez względu na wiek pracownika zamiast wymaganych przez kodeks pracy 14 dni w przypadku pracowników, którzy ukończyli 50 lat.

Zatem, pomimo zmiany art. 92 k.p. w zakresie zasad ustalania wynagrodzenia chorobowego, można przyjąć, że zasiłek chorobowy w przypadku pracodawcy, który zgodnie z układem zbiorowym pracy lub regulaminem wynagradzania finansuje 33 dni absencji chorobowej każdego pracownika, przysługuje dopiero od 34 dnia tej absencji.