Obowiązek taki spoczywa na przedsiębiorcach, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 osób. Świadczenia pieniężne z ubezpieczenia chorobowego obejmują zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, zasiłek macierzyński i zasiłek opiekuńczy. Zgodnie z art. 92 kodeksu pracy zatrudniony niezdolny do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym, zachowuje prawo do wynagrodzenia ze środków pracodawcy. Okres owych 33 dni ustalamy, sumując poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym. I to bez względu na przerwy i liczbę pracodawców danego pracownika podczas tego roku.
Pani Iza była niezdolna do pracy przez 15 dni od 2 do 16 stycznia 2007 r., a potem - od 4 do 5 lutego br. W marcu podjęła zatrudnienie w innym zakładzie pracy. Znowu miała zwolnienie lekarskie od 15 do końca marca. U nowego pracodawcy miała prawo do wynagrodzenia ze środków firmy od 15 do 27 marca, czyli przez 13 dni. Natomiast za okres choroby od 28 do 31 marca przysługiwał jej już zasiłek chorobowy, finansowany przez ZUS.
Gdy pracownik podejmie dodatkowe zatrudnienie poza macierzystym zakładem, do limitu 33 dni niezdolności do pracy wlicza się okresy wypłaty tego wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowej pracy > patrz przykład 2.
Pan Michał, nauczyciel angielskiego, jest zatrudniony w liceum w pełnym wymiarze czasu pracy. Od 11 marca do 9 kwietnia br. (czyli 30 dni) miał zwolnienie lekarskie i otrzymał za ten czas wynagrodzenie za czas choroby, finansowane przez szkołę. Od 1 września bieżącego roku podjął dodatkowe zajęcie w prywatnej szkole językowej. Choruje od 3 do 12 września. W obu szkołach ma prawo do wynagrodzenia za czas choroby przez trzy dni (do wyczerpania limitu 33 dni finansowanych przez pracodawcę w obu szkołach). Za pozostałe siedem dni zwolnienia należy mu się zasiłek chorobowy z ZUS.
W razie zmiany zatrudnienia dotychczasowy pracodawca powinien -na potrzeby swego następcy - zamieścić w świadectwie pracy informację o wykorzystanych u niego przez daną osobę dniach choroby, za które otrzymał wynagrodzenie na podstawie art. 92 k.p. Wynika tak z§1 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy (DzU nr 60, poz. 282). Informacja ta powinna dotyczyć wyłącznie dni choroby przypadających w danym roku kalendarzowym. Jeżeli więc umowa o pracę ustaje 31 grudnia danego roku, nie ma potrzeby wpisywania jej do świadectwa.
Wynagrodzenie za czas choroby wynosi 80 proc. podstawy wymiaru (obliczonej jak dla celów zasiłku chorobowego), chyba że obowiązujące w firmie przepisy płacowe przyznają załodze wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Nie ulega ono obniżeniu do 70 proc. podstawy wymiaru za okres pobytu w szpitalu, jak to jest w przypadku zasiłku chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy przypada podczas ciąży lub powstała w wyniku wypadku w drodze do pracy czy z pracy, pracownik zachowuje prawo do 100-proc. wynagrodzenia za czas choroby. Nie przysługuje ono, kiedy nie ma on prawa do zasiłku chorobowego.
Jeśli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku, a 31 grudnia pracownik pobiera wynagrodzenie z art. 92 k.p., od 1 stycznia nadal powinien je dostawać. W tym wypadku okres 33 dni choroby, za które płaci pracodawca, liczymy właśnie od 1 stycznia.
W ubiegłym roku pan Leon zachorował pierwszy raz 20 grudnia. Zwolnienie miał do 10 stycznia 2007 r. Prawo do wynagrodzenia ze środków zakładu pracy zachował od 20 do końca grudnia, czyli przez 12 dni. Za okres od 1 do 10 stycznia bieżącego roku nadal otrzymywał to wynagrodzenie, ale już na konto tegorocznych 33 dni, mimo że z zeszłorocznego limitu wykorzystał tylko 12 dni.
Jeśli pracownik choruje na przełomie roku, a 31 grudnia przysługuje mu zasiłek chorobowy, od 1 stycznia wciąż ma do niego prawo - do zakończenia nieprzerwanego zwolnienia lekarskiego. Gdyby w niezdolności do pracy nastąpiła choćby jednodniowa przerwa, podczas kolejnej choroby uzyskuje prawo do wynagrodzenia za czas choroby ze środków zakładu pracy.
