Pracodawcy miewają kłopoty związane z wypłatą świadczeń pracownikom chorującym na przełomie roku kalendarzowego.

Spowodowane jest to dość nietypową sytuacją, w której część zwolnienia lekarskiego przypada na grudzień, a pozostała część na styczeń nowego roku.

Podstawowe znaczenie ma w tej kwestii ustalenie, jakiego rodzaju wynagrodzenie lub świadczenie było pobierane przez pracownika w ostatnim dniu roku kalendarzowego.

[srodtytul]Jak długo od szefa[/srodtytul]

Na początku przede wszystkim przypomnijmy, że wynagrodzenie chorobowe wypłacane jest za okres 33 dni niezdolności do pracy przypadających łącznie w ciągu roku kalendarzowego (w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – za okres 14 dni w roku kalendarzowym i dotyczy to niezdolności tej osoby do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym ukończyła ona 50 lat) w wysokości 80 proc. (w przypadku choroby, np. grypy) lub 100 proc. (np. w przypadku ciąży) wynagrodzenia pracownika.

Natomiast gdy zatrudniony choruje dłużej, to od 34. dnia niezdolności do pracy (lub od 15. dnia w przypadku osoby po 50. roku życia), przysługuje mu zasiłek chorobowy.

Trzeba też pamiętać o innej ważnej kwestii. Nie zawsze w danym roku kalendarzowym podwładny choruje tak długo, że korzysta ze świadczenia z funduszu ZUS (zasiłek chorobowy). Po zakończeniu tego roku, od 1 stycznia następnego roku (bez względu na to, czy korzystał z wynagrodzenia chorobowego i przez ile dni), limit 33 lub 14 dni liczony jest od początku.

Warto przy tym wiedzieć, że okres 33 dni niezdolności do pracy (lub 14 dni) w danym roku kalendarzowym ustala się, sumując poszczególne niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym. Nie ma przy tym znaczenia to, czy pracownik w ciągu roku zmieniał pracę, czy był zatrudniony u jednego pracodawcy.

[ramka][b]Przykład[/b]

Do 31 lipca 2009 r. pracownik pracował w firmie X i przez 20 dni (od 2 do 21 lutego) był niezdolny do pracy. Następnie został zatrudniony u pracodawcy Y, gdzie przedstawił świadectwo pracy, z którego wynikało, za ile dni w 2009 r. poprzedni pracodawca wypłacił mu wynagrodzenie chorobowe. W nowym miejscu pracy był niezdolny do pracy przez 15 dni (od 4 do 18 września).

Pracodawca wypłacił mu wynagrodzenie chorobowe za 13 dni (sumując z liczbą dni niezdolności do pracy w lutym), a za 2 dni zasiłek chorobowy.[/ramka]

[srodtytul]W grudniu i styczniu[/srodtytul]

Zdarza się, że pracownik zachoruje pod koniec danego roku, a zwolnienie będzie wystawione także na styczeń przyszłego roku. W takim przypadku nie jest wykluczone, że płatnik składek będzie musiał z własnego funduszu zapłacić w ciągłości świadczenie za okres dłuższy niż odpowiednio 33 lub 14 dni.

Ale po kolei. Jeśli pracownik 31 grudnia otrzymywał wynagrodzenie chorobowe, to od 1 stycznia nadal będzie otrzymywał to świadczenie. Co ciekawe, okres 33 dni (lub 14), za który w nowym roku przysługuje wynagrodzenie, powinien być liczony od 1 stycznia.

Gdy natomiast podwładny otrzymywał 31 grudnia zasiłek chorobowy, to 1 stycznia nadal ma otrzymywać to właśnie świadczenie.

Zasada bowiem jest taka: w okresie, gdy niezdolność do pracy pracownika rozpoczyna się w jednym roku kalendarzowym i trwa nieprzerwanie do następnego, to rodzaj otrzymywanego świadczenia uzależniony jest od rodzaju świadczenia należnego za ostatni dzień poprzedniego roku kalendarzowego.

A zatem nie jest wykluczone, że pracodawca będzie płacić wynagrodzenie chorobowe pracownikowi na zwolnieniu lekarskim nie przez 33 dni (lub 14), tylko np. przez 66 (lub 28), z czego połowę na nowy rok.

[ramka][b]Przykład[/b]

Pani Renata zachorowała 30 listopada 2009 r. Stan jej zdrowia nie uległ poprawie i lekarz zdecydował, że pozostanie na zwolnieniu lekarskim do 11 stycznia 2010 r. W tym przypadku pracodawca pani Renaty musi wypłacać jej wynagrodzenie chorobowe nie tylko za listopad i grudzień ubiegłego roku (32 dni niezdolności do pracy), ale także za 11 dni stycznia.

Gdyby się okazało, że i po tej dacie pracownica nie będzie jeszcze zdolna do pracy, jej szef będzie zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia chorobowego włącznie do 2 lutego. Dopiero po tej dacie, w tym przypadku, wypłatę świadczenia dla tej pracownicy (zasiłek chorobowy) przejmie ZUS. A to dlatego, że po 1 stycznia od nowa liczony jest limit wynagrodzenia chorobowego, którego regulowaniem obarczona jest firma.[/ramka]

[srodtytul]Okres zasiłkowy bez przerwy[/srodtytul]

Pracodawcy mają też problemy z ustaleniem okresu zasiłkowego dla chorujących na przełomie grudnia i stycznia. Warto pamiętać, że [b]od 1 stycznia nie ustala się nowego takiego okresu dla wspomnianej niezdolności do pracy.[/b]

Okres zasiłkowy (182 dni lub 270 dni) nie jest bowiem przypisany do roku kalendarzowego.

Wlicza się do niego wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także poprzednie niezdolności do pracy spowodowane tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

A przy tym nie ma znaczenia, czy okres zasiłkowy:

- rozpoczyna się i kończy w tym samym roku kalendarzowym (nie jest istotne, czy ubezpieczony choruje na tę samą przypadłość, czy na różne, jeżeli niezdolność do pracy jest nieprzerwana),

- rozpoczął się w jednym, a zakończy w drugim roku kalendarzowym (niezdolność do pracy z powodu tej samej choroby może przypadać w innych latach, ale przerwa w niezdolności nie może przekraczać 60 dni),

- przypada nieprzerwanie na przełomie roku kalendarzowego (bez względu na rodzaj choroby).

W ten sposób należy postępować nie tylko w przypadku zliczania pełnego okresu zasiłkowego (182 lub 270 dni), ale każdego.

A zatem, załóżmy, pracodawca, którego pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim od 30 listopada do 22 grudnia 2009 r., następnie od 23 grudnia 2009 r. do 11 stycznia 2010, nie może ustalić nowego okresu zasiłkowego od 1 do 11 stycznia 2010 r.

[ramka][b]Uwaga[/b]

Pracodawca nie ma obowiązku przekazywać podwładnemu wynagrodzenia chorobowego w sytuacji, gdy ten uległ wypadkowi przy pracy lub zapadł na chorobę zawodową, z powodu czego jest niezdolny do pracy.

W takiej sytuacji podwładnemu od pierwszego dnia choroby przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego.[/ramka]

[ramka][b]Ważne[/b]

Od 1 stycznia 2010 r. wzrosła minimalna podstawa świadczeń chorobowych dla pracowników. Dla pracownika na pełnym etacie wynosi 1136 zł. Z kolei osoba w pierwszym roku pracy nie może dostać mniej niż 909,15 zł. [/ramka]

[ramka][b]Kto otrzyma należność[/b]

Wynagrodzenie chorobowe przysługuje osobom niezdolnym do pracy z powodu:

- choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

- wypadku w drodze do pracy lub z pracy,

- choroby przypadającej w czasie ciąży,

- poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów,

- poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów. [/ramka]