[b]– Pracownik zarabiał przez cały poprzedni rok 2050 zł pensji zasadniczej plus premie. Od stycznia 2010 r. otrzymał podwyżkę do 2500 zł, a od 29 stycznia poszedł na chorobowe. Czy podstawę wynagrodzenia chorobowego trzeba było podnieść do płacy po podwyżce? [/b]– pyta czytelniczka.

Nie trzeba było podnosić podstawy wynagrodzenia chorobowego ze względu na podwyżkę pensji pracownika. Nie nastąpiła ona bowiem w wyniku zmiany wielkości etatu. Pracownik ten nie jest też wynagradzany według stawki minimalnej.

Jak obliczyć podstawę wynagrodzenia chorobowego, wskazuje art. 92 § [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link] i art. 36 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2167DE4000FCAFBC3D6D6B54F5642C3B?id=176768]ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.[/link], dalej ustawa zasiłkowa).

Ten drugi przepis mówi, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (a więc i wynagrodzenia chorobowego) dla pracownika stanowi jego przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

[srodtytul]Ruchy płacowe są nieistotne[/srodtytul]

Ustawodawca nie przewidział ponownego ustalenia podstawy wymiaru zasiłku w przypadku, gdy się zmienią zasady wynagradzania, polegające na podwyższeniu lub obniżeniu wynagrodzenia pracownika. I to zarówno wtedy, gdy mają miejsce w okresie poprzedzającym niezdolność do pracy, jak i w miesiącu, w którym ona powstała.

[srodtytul]Zmiana wymiaru czasu pracy odgrywa rolę[/srodtytul]

Wyjątek to sytuacja, gdy ze zmianą wynagrodzenia związana jest zmiana wymiaru czasu pracy. Jeżeli wielkość etatu została zmodyfikowana w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w miesiącach poprzedzających, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy (art. 40 ustawy zasiłkowej).

[ramka][b]Przykład 1[/b]

Pracownik zachorował w styczniu 2010 r. Do 31 września 2009 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 października 2009 r. jest zatrudniony w połowie tego wymiaru.

Podstawę wymiaru przysługującego pracownikowi wynagrodzenia za czas choroby w styczniu 2010 r. stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie przysługujące po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. za okres od października do grudnia 2009 r.[/ramka]

[ramka][b]Przykład 2[/b]

Pracownica zachorowała w styczniu 2010 r. Do 31 grudnia 2009 r. była zatrudniona na 1/4 etatu, a od 1 stycznia 2010 r. w pełnym wymiarze czasu pracy.

Podstawę wymiaru przysługującego jej wynagrodzenia za czas choroby w styczniu stanowiło wynagrodzenie za styczeń 2010 r., przysługujące po zmianie wymiaru czasu pracy.[/ramka]

[srodtytul]Poniżej ustawowego minimum[/srodtytul]

Podstawę wymiaru zasiłku ustala się także ponownie, gdy pracownik otrzymuje minimalne wynagrodzenie za pracę i ustalona podstawa wymiaru zasiłku byłaby niższa od tej kwoty w związku z jej podwyższeniem (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

[ramka][b]Przykład 3[/b]

Pracownik zatrudniony od trzech lat zachorował 29 stycznia 2010 r. i był na zwolnieniu lekarskim do 5 lutego 2010 r. W umowie o pracę określono, że otrzymuje minimalne wynagrodzenie za pracę.

Podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od stycznia do grudnia 2009 r., które wyniosło 1101,06 zł (minimalne wynagrodzenie wynoszące od 1 stycznia 2009 r. 1276 zł, po odliczeniu 13,71 proc., tj. kwoty składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracownika, 174,94 zł).

Ponieważ podstawa wymiaru zasiłku z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy dla pracownika zatrudnionego powyżej jednego roku nie może być niższa od minimum ustawowego, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 proc. tego wynagrodzenia, a od 1 stycznia 2010 r. minimalne wynagrodzenie wynosi 1317 zł, podstawa wymiaru wynagrodzenia za czas choroby pracownika za okres od 29 stycznia do 5 lutego 2010 r. nie mogła być niższa od tej kwoty, która po pomniejszeniu o kwotę składek (13,71 proc.) wynosi 1136,44 zł (1317 zł – 180,56 zł).[/ramka]