Naliczenie kary umownej po terminie

Analizę pytania warto zacząć od poznania regulacji Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) dotyczących kary umownej. Na uwagę zasługuje art. 483 i art. 484. Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Dłużnik nie może bez zgody wierzyciela zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary. W art. 484 K.c. postanowiono, że w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości; bez względu na wysokość szkody. Jeżeli zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane, dłużnik może żądać zmniejszenia kary umownej; to samo dotyczy wypadku, gdy kara umowna jest rażąco wygórowana. Kara umowa powinna być elementem konstrukcyjnym umowy, której stroną jest j.s.t.. Wprowadzenie zapisów o karze umownej do konstrukcji umowy niesie obowiązki dla wierzyciela, przy czym chodzi tu o wierzyciela publicznoprawnego, jakim jest gmina. Na uwagę zasługuje art. 42 ust. 5 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 305 ze zm.) z którego wynika, że – jednostki sektora finansów publicznych są obowiązane do ustalania przypadających im należności pieniężnych, w tym mających charakter cywilnoprawny, oraz terminowego podejmowania w stosunku do zobowiązanych czynności zmierzających do wykonania zobowiązania.