Jak oceniał Europejski Trybunał Praw Człowieka, art. 8 konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 r. (DzU z 1993 r., nr 61, poz. 284 z późn. zm.) chroni prawo jednostki do poszanowania jej życia prywatnego i rodzinnego, mieszkania i korespondencji. Mieszkanie zazwyczaj jest rozumiane jako miejsce, fizycznie określona przestrzeń, gdzie rozwija się życie rodzinne. Jednostka ma zaś prawo do poszanowania jej mieszkania oznaczającego nie tylko prawo do faktycznej przestrzeni fizycznej, ale też do spokojnego korzystania z tej przestrzeni w rozsądnych granicach. Naruszenia prawa do poszanowania mieszkania nie ograniczają się do konkretnych naruszeń, takich jak wtargnięcie do mieszkania danej osoby, lecz mogą również obejmować naruszenia, które się rozprzestrzeniają, takie jak hałas, emisje, wonie lub inne podobne formy ingerencji. Poważne naruszenie może skutkować naruszeniem prawa osoby do poszanowania jej mieszkania, jeśli uniemożliwia tej osobie korzystanie z udogodnień swego mieszkania.