Z najnowszego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że niedawno tzw. klauzulę GAAR, czyli przeciwko unikaniu opodatkowania, można stosować do korzyści podatkowych powstałych po jej wprowadzeniu. Co z tego wynika?
By pokazać konsekwencje wprowadzenia w Polsce klauzuli GAAR dla podatników, najpierw trzeba omówić parę zagadnień związanych z samą tą instytucją jako taką. Jak uczy bowiem moja praktyka zawodowa, problem podatników wiąże się z niezrozumieniem jej jako instytucji prawa podatkowego. Klauzula GAAR (General Anti-Avoidance Rule) jest narzędziem używanym w prawie podatkowym przez wiele krajów, aby zapobiec nadużyciom w zakresie unikania opodatkowania. Klauzula GAAR ma na celu zwalczanie działań podejmowanych przez podatników w celu uniknięcia opodatkowania poprzez wykorzystywanie luk w prawie podatkowym lub innych technik planowania podatkowego, które nie są zgodne z intencją ustawodawcy. Klauzula GAAR jest narzędziem, które ma na celu zapobieganie nadużyciom w zakresie planowania podatkowego i zachęcanie podatników do przestrzegania ducha prawa podatkowego, a nie tylko jego litery. Warto jednak zauważyć, że zastosowanie klauzuli GAAR może być przedmiotem sporu i wymaga starannej analizy każdego przypadku przez organy podatkowe oraz ewentualnie sądy.