Rejestracja znaku towarowego nie zawsze jest możliwa

Znaki towarowe to oznaczenia, które przedsiębiorcy stosują do identyfikacji swoich produktów lub usług, takie jak m.in. wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna czy nawet dźwięk. Każdy zarejestrowany znak towarowy przyznaje uprawnionemu w odniesieniu do konkretnych towarów i/lub usług wyłączne prawo korzystania z zarejestrowanego oznaczenia bez ograniczenia w czasie (oczywiście w ramach obowiązywania należycie opłaconego uprawnienia) i z wyłączeniem innych podmiotów. Dlatego wniosek o rejestrację znaku jest przez Urząd Patentowy oceniany z ostrożnością wymaganą nie tylko z uwagi na potrzebę uwzględnienia interesu samego wnioskodawcy, ale również z punktu widzenia ochrony interesów konkurencyjnych podmiotów (nawet potencjalnych), wprowadzających do obrotu podobne towary/usługi. Nie może bowiem dojść do swoistego zmonopolizowania użytych w znaku elementów (zwrotów). Brak cechy dystynktywności (rozumianej jako zdolność do „odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa”) oznaczenia i odmowa rejestracji z tego tytułu mają zatem również zabezpieczać pewien interes ogólny każdego konsumenta. Znaki towarowe, którymi oznaczane są towary/usługi, umożliwiają bowiem rozpoznawanie tych towarów i wskazują na powiązanie tych towarów z ich producentem. Działanie strony, która stara się o rejestrację znaku towarowego, musi być widziane kompleksowo, tj. z perspektywy całości istotnych okoliczności sprawy, a więc samego oznaczenia oraz zakresu towarowo-usługowego. Może być również postrzegane jako próba zablokowania innych podmiotów dla dokładnie tego samego rodzaju oznaczenia co zgłoszone (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2025 r., II GSK 2604/21).