Układ może być zawarty także w postępowaniu upadłościowym post mortem

W zasadzie w każdym postępowaniu upadłościowym (także w postępowaniu post mortem, tj. w postępowaniu upadłościowym odrębnym, prowadzonym po śmierci zadłużonej osoby fizycznej) dopuszczalne jest zawarcie układu wg „filozofii” postępowania restrukturyzacyjnego. To, że w danym postępowaniu upadły nie może złożyć propozycji układowych (zob. art. 266a ust. 2 ustawy z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe, dalej: p.u.), nie zamyka możliwości zawarcia układu. Przepis art. 266a ust. 2 p.u. stanowi o uprawnieniu do złożenia propozycji układowych przez wybrane osoby (upadły, syndyk, wierzyciel). Lista uprawnionych do złożenia propozycji układowych w postępowaniu upadłościowym jest zasadniczo inna niż w postępowaniu restrukturyzacyjnym. Zgodnie z art. 155 ust. 1 ustawy z 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (dalej: p.r.) w restrukturyzacji propozycje układowe składa dłużnik. W myśl art. 155 ust. 2 p.r. propozycje układowe może również złożyć rada wierzycieli, nadzorca sądowy albo zarządca, albo wierzyciel lub wierzyciele mający łącznie więcej niż 30 proc. sumy wierzytelności, z wyłączeniem wierzycieli określonych w art. 80 ust. 3, art. 109 ust. 1 i art. 116. Przepis art. 266a ust. 2 p.u. jest jednak lex specialis względem regulacji art. 155 ust. 1–2 p.r. Choć dla formalnego złożenia propozycji układowych przez wierzyciela w postępowaniu upadłościowym nie jest potrzebny żaden cenzus wielkości wierzytelności, to jednak dla ostatecznej skuteczności takiego działania mają znaczenie przepisy o przesłankach zwołania zgromadzenia wierzycieli w postępowaniu upadłościowym.