Stracona reputacja za jazdę po polu na podwójnym gazie - wyrok WSA ws. przewoźnika drogowego

Do takiego wniosku w niedawnym wyroku doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie. Sprawa dotyczyła orzeczenia utraty dobrej reputacji przez przewoźnika drogowego Edwarda D., będącego jednocześnie osobą zarządzającą transportem w przedsiębiorstwie, posiadającego licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób.

Podstawą wydania takiej decyzji była kontrola, podczas której przewoźnik przedstawił wymagane dokumenty, w tym informację z Krajowego Rejestru Karnego. Wynikało z niej, że został on prawomocnym wyrokiem uznany winnym popełnienia czynu zabronionego z art. 178a & 1 Kodeksu karnego – prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości. Orzeczono wobec niego grzywnę oraz trzy lata zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych jednośladowych.

Czytaj też: Błąd kierowcy to ryzyko przedsiębiorcy

Decyzję starosty podtrzymało Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Zwrócił ono uwagę, że dla wydania decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji przewoźnika drogowego nie jest istotne to, czy przedsiębiorca utracił uprawnienia do kierowania pojazdami oraz jakie były okoliczności faktyczne skazania prawomocnym wyrokiem karnym za naruszenia przepisów ruchu drogowego. Skazanie prawomocnym wyrokiem karnym w dziedzinach prawa wymienionych w art. 6 rozporządzenia 1071/2009 ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego, jest ujemną przesłanką dobrej reputacji.

Jakie uprawnienia

Przewoźnik zaskarżył obie decyzje do sądu administracyjnego. W uzasadnieniu podniósł, że SKO oparło swoje rozstrzygnięcie na wyroku skazującym z października 2017 r., który nie dotyczył prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie transportu osób. Edward D. podkreślił, że został skazany za jazdę motocyklem po niepublicznej drodze polnej po spożyciu alkoholu, a orzeczona kara dotyczy tylko uprawnień do prowadzenia pojazdów jednośladowych. Uprawnienia do wykonywania transportu osób nie zostały ograniczone, co więcej nadal posiada uprawnienia do prowadzenia autobusów.

W odpowiedzi SKO wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując swoją dotychczasową argumentację. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał rację urzędnikom.

W uzasadnieniu zauważono, że ustawowym wymogiem udzielenia licencji na wykonywanie transportu drogowego jest posiadanie przez przedsiębiorcę dobrej reputacji. Wymóg dobrej reputacji w rozumieniu ustawy nie jest spełniony, jeżeli osoba prowadząca działalność gospodarczą została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Wystarczy prawomocny wyrok

Zdaniem WSA nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut skargi, że organ błędnie ustalił stan faktyczny i nie uwzględnił okoliczności, że skarżący został skazany za jazdę motocyklem po niepublicznej drodze polnej w stanie nietrzeźwości, a więc nie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie transportu drogowego osób. Jak bowiem wyjaśniono, w postępowaniu administracyjnym, o którym mowa w art. 7d ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym, organ nie bada okoliczności popełnienia czynu, za który przewoźnik drogowy został skazany prawomocnym wyrokiem.

Organ jest zobowiązany

– Stwierdzenie, że wobec przewoźnika drogowego wydany został prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo polegające na poważnym naruszeniu przepisów krajowych w zakresie prawa o ruchu drogowym, zobowiązuje organ do wydania decyzji stwierdzającej utratę dobrej reputacji – wyjaśniono.

W związku z tym bez znaczenia była okoliczność, że Edward D. w chwili popełnienia przestępstwa kierował pojazdem jednośladowym i nie wykonywał transportu drogowego. Jak przy tym podkreślono, przedsiębiorca skazany prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo polegające na kierowaniu pojazdem w stanie nietrzeźwości nie gwarantuje bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 22 kwietnia 2020 r.

Sygnatura akt: III SA/Lu 690/19

Co narusza dobrą reputację

W akapicie trzecim art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego określone zostały warunki, które przedsiębiorca i zarządzający transportem muszą spełniać, aby zapewnić zgodność z wymogiem dobrej reputacji. Zgodnie z wyliczeniem zawartym pod lit. a, przedsiębiorca lub zarządzający muszą posiadać przynajmniej dobrą reputację, której nie podważają żadne poważne zarzuty, takie jak wyroki skazujące lub sankcje za popełnienie poważnego naruszenia obowiązujących przepisów krajowych w następujących dziedzinach:

- prawo handlowe;

- prawo upadłościowe;

- płace i warunki zatrudnienia w zawodzie;

- prawo o ruchu drogowym;

- odpowiedzialność zawodowa;

- handel ludźmi lub narkotykami.