Decyzja o świadczeniu rehabilitacyjnym zależy od rokowań

Tak wynika z wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z 27 lipca 2022 r. (IX U 546/21).

Ubezpieczona będąca pracownikiem administracyjnym pozostawała nieprzerwanie niezdolna do pracy od 7 stycznia 2021 r. do 7 lipca 2021 r., korzystając najpierw z wynagrodzenia chorobowego, a później z zasiłku chorobowego. Jej niezdolność do pracy była spowodowana nowotworem złośliwym piersi. 18 czerwca 2021 r. lekarz orzecznik ZUS badający stan zdrowia ubezpieczonej uznał ją za całkowicie niezdolną od pracy, a niezdolność tę oznaczył na okres od 7 stycznia 2021 r. do 30 czerwca 2022 r. (tj. począwszy od pierwszego dnia hospitalizacji i jednocześnie pierwszego dnia okresu zasiłkowego). Ubezpieczona wniosła sprzeciw od tego orzeczenia, jednak komisja lekarska badająca stan jej zdrowia podzieliła stanowisko lekarza orzecznika, stwierdzając, że w jej przypadku brak jest okoliczności uzasadniających ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Jeszcze przed upływem okresu zasiłkowego, w czerwcu 2021 r., kobieta przeszła leczenie operacyjne, które poprzedzone chemioterapią dało dobry skutek. W konsekwencji 23 sierpnia 2021 r. lekarz medycyny pracy uznał ją za zdolną do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia, które ponownie podjęła 3 września 2021 r. Wobec tak ustalonego stanu faktycznego sąd rejonowy uwzględnił odwołanie ubezpieczonej złożone 3 sierpnia 2021 r. i wskazał na zaistniałe niespójności.