Pokolenie Z, czyli osoby urodzone po 1995 r., redefiniuje sposób myślenia o pracy. Jego przedstawiciele, wchodząc na rynek zawodowy, często nie oczekują stabilizacji rozumianej jako długotrwałe, sztywne zatrudnienie, lecz rozwoju, elastyczności i autentyczności. Dla nich praca to nie tyle miejsce, co przestrzeń doświadczeń – często hybrydowa, cyfrowa i projektowa. W tym kontekście tradycyjne ramy prawa pracy, oparte na sztywnych modelach czasu pracy, podporządkowania i form zatrudnienia, coraz częściej zderzają się z nową rzeczywistością, w której granice między etatem, freelancingiem i samozatrudnieniem powoli ulegają zatarciu.