Inwentaryzacja - jak rozliczyć różnice inwentaryzacyjne?

Przepisy zostawiają dużą swobodę w tym zakresie jednostkom. Jednak ujawnione rozbieżności pomiędzy zapisami księgowymi a danymi ustalonymi w trakcie spisu z natury trzeba bezwzględnie wyjaśnić.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 1 ustawy o rachunkowości, inwentaryzację składników aktywów z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych, określonych w art. 17 ust. 2 pkt 4 – rozpoczyna się nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a kończy się  do 15 dnia następnego roku. Dlatego jednostki, dla których rok kalendarzowy pokrywa się z rokiem obrotowym, inwentaryzację większości składników majątku, powinny zakończyć do 15 stycznia 2022 r. Powstałe rozbieżności pomiędzy stanem rzeczywistym, ustalonym w wyniku przeprowadzonego spisu z natury a stanem wynikającym z ksiąg rachunkowych, trzeba wyjaśnić, dowiedzieć się skąd wynikają i rozliczyć jeszcze przed zamknięciem ksiąg rachunkowych i sporządzeniem sprawozdania za dany rok obrotowy, za który inwentaryzacja była przeprowadzana. Określa to art. 27 ust. 2 ustawy o rachunkowości „Ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.” Termin rozliczenia różnic ujawnionych na podstawie inwentaryzacji określa natomiast art. 24 ust. 5 pkt 2 ustawy o rachunkowości w myśl którego „zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej są sporządzane przynajmniej za poszczególne okresy sprawozdawcze, nie rzadziej niż na koniec miesiąca, w terminie, o którym mowa w pkt 1, a za rok obrotowy – nie później niż do 85 dnia po dniu bilansowym.”