Prowadzenie ksiąg rachunkowych i rejestrów we Włoszech regulują przepisy włoskiego kodeksu cywilnego (art. 2214 c.c.) oraz ustawodawstwo podatkowe (D.P.R. 600/73). Określają one obowiązkowe księgi rachunkowe, zasady ich prawidłowego prowadzenia, oznakowania oraz przechowywania.

Księgi rachunkowe oraz rejestry księgowe według przepisów podatkowych we Włoszech

Zasady prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zawarte są w dekrecie prezydenckim n. 600/73. Obowiązki księgowe będą różne w zależności od natury podmiotu (przedsiębiorca, podmiot wykonujący działalność zawodową itp.). System księgowy może wynikać z przepisów lub, kiedy jest to możliwe, z wyboru przedsiębiorcy.

Podmioty zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych we Włoszech są wymienione w art. 13 Dekretu Prezydenckiego n. 600/73 i są to:

  • Spółki będące płatnikami podatku CIT, wł. IRES:
  • spółki akcyjne, (wł. società per azioni)
  • spółki komandytowo – akcyjne, (wł. società in accomandita per azioni)
  • spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, (wł. società a responsabilità limitata)
  • spółki spółdzielcze (wł. società cooperative) oraz
  • towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych (wł. società di mutua assicurazione);
  • Podmioty publiczne i prywatne inne niż spółki podlegające CIT, a także trust z siedzibą we Włoszech, których jedynym lub głównym celem jest prowadzenie działalności gospodarczej;
  • Stowarzyszenia, konsorcja oraz inne organizacje prowadzących wyłącznie lub w przeważającym stopniu działalność gospodarczą;
  • Oddziały przedsiębiorstw zagranicznych we Włoszech;
  • Spółki jawne, spółki komandytowe oraz podmioty im równoważne;
  • Osoby fizyczne prowadzące działalność o charakterze gospodarczym (wł. attività commerciale);
  • Firmy zajmujące się hodowlą zwierząt, które przekraczają limity, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. b) dekretu prezydenta nr. 917/86;
  • Firmy prowadzące działalność rolniczą, które korzystają z systemów ryczałtowych, o których mowa w art. 56-bis dekretu prezydenckiego nr. 917/86;
  • Przedsiębiorstwa prowadzące działalność agroturystyczną zgodnie z art. 5 Ustawy n. 413/91;
  • Osoby fizyczne wykonujące działalność zawodową oraz artystyczną zgodnie z art. 53, punkt 1, DPR n. 917/86;
  • Spółki oraz stowarzyszenia między artystami lub osobami wykonującymi działalność zawodową, o których w art. 5, punkt 3, litera c) DPR n. 917/86.

Dekret D.P.R 600/73 w art.18 dla tzw. małych przedsiębiorców przewiduje możliwość skorzystania z systemu uproszczonej księgowości. Z opcji uproszczonej księgowości mogą we Włoszech skorzystać firmy, które nie przekroczyły następujących limitów przychodów w roku poprzedzającym wybór:

  • 400 tys. euro w przypadku świadczenia usług,
  • 700 tys. euro w przypadku sprzedaży towarów.

Obowiązkowe rejestry księgowe we Włoszech

Zgodnie z włoskim kodeksem cywilnym oraz wspomnianym już dekretem N. 600/73, włoscy przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą, są objęci obowiązkiem prowadzenia następujących rejestrów i ksiąg:

  • dziennik,
  • księga inwentarzowa,
  • księga kont pomocniczych,
  • rejestry VAT (zakupy, sprzedaż i / lub płatności),
  • rejestr aktywów podlegających amortyzacji,
  • rejestr pomocniczych ewidencji magazynowych.
CZYTAJ TEŻ: Jak założyć spółkę z o.o. we Włoszech?

Lista ta jest porównywalna z dokumentacją księgową przewidzianą przez polskie prawo o rachunkowości.

Rejestry księgowe – jak je przechowywać?

Włoskie przepisy pozostawiają nadal przedsiębiorcom możliwość prowadzenia księgowości w tradycyjnej, papierowej formie. Najczęstszym wyborem firm w celu sporządzania i przechowywania ksiąg jest jednak korzystanie z technologii elektronicznych. W związku z przejściem Włochów na elektroniczny system wystawiania i otrzymywania faktur, gdzie dokument papierowy pełni jedynie funkcję “pomocniczą”, konsekwencją jest niemal całkowita cyfryzacja ksiąg. Możliwość wyłącznego elektronicznego sporządzania i przechowywania zapisów księgowych wprowadzono we Włoszech artykułem 2215 kodeksu cywilnego, w którym czytamy:

„Dokumenty i zapisy księgowe mogą być również przechowywane w formie elektronicznej, przy czym zapisy muszą odpowiadać dokumentom, a obrazy muszą być w każdej chwili możliwe do odczytania przez osobę z nich korzystającą”.

CZYTAJ TEŻ: Przewodnik „Jak robić biznes z Włochami i we Włoszech”

Księgi i rejestry przechowywane w postaci cyfrowej mają wartość dowodową w rozumieniu art. 2709 i 2710 kodeksu cywilnego.

Włoskie księgi podlegają opłatom skarbowym (wł. marca da bollo) oraz opłatom zatwierdzenia ksiąg (wł. tassa di vidimazione)

Opłata skarbowa jest obowiązkowa dla dziennika, księgi inwentarzowej i ksiąg spółek kapitałowych, o których mowa w art. 2421 kodeksu cywilnego.

CZYTAJ TEŻ: Superbonus czyli włoska szansa dla polskich firm

Obowiązkiem jest uiszczenie opłaty skarbowej za każde 100 stron w wysokości:

  • 16 euro dla spółek kapitałowych
  • 32 euro dla spółek osobowych i jednoosobowych działalności gospodarczej.

Opłata w przypadku ksiąg prowadzonych w formie elektronicznej wynosi 16 euro za każde 2500 rejestracji księgowych. Płatności dokonuje się jednorazowo, za pośrednictwem F24, w terminie 120 dni od zakończenia roku obrotowego.

CZYTAJ TEŻ: Budowa elektrowni wiatrowych we Włoszech przez polskich podwykonawców a przepisy VAT

Opłata za zatwierdzenie ksiąg, wł. vidimazione, jest płacona przez spółki kapitałowe raz w roku i wynosi odpowiednio 309,87 euro oraz 516,46 euro w przypadku spółek o kapitale zakładowym wyższym niż  516 456,90 euro. Opłaty należy dokonać w formie elektronicznej za pomocą F24 do 16 marca każdego roku.

Źródła www.informazionefiscale.it www.agenziaentrate.it