Niemniej jednak - zdaniem Trybunału -  metoda wyliczania tej niższej kwoty zakładająca możliwość ewentualnego przejścia na wcześniejszą emeryturę ze względu na niepełnosprawność jest przejawem dyskryminacji zakazanej na mocy prawa Unii (sygnatura akt: C-152/11).

Różne metody

Sprawa dotyczyła programu socjalnego ustanowionego w drodze porozumienia między niemieckim przedsiębiorstwem Baxter i jego radą zakładową, który przewidywał, że wysokość odprawy pieniężnej przysługującej pracownikom z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn ekonomicznych zależy między innymi od ich stażu pracy w przedsiębiorstwie (podstawowa metoda wyliczania).

Niemniej jednak, w przypadku pracowników, którzy ukończyli 54 rok życia, kwota przysługującej im odprawy pieniężnej wyliczana była z uwzględnieniem pierwszego możliwego terminu przejścia przez nich na emeryturę (alternatywna metoda wyliczania). W ten sposób kwota wyliczonej odprawy była niższa od kwoty odprawy wyliczonej przy zastosowaniu metody podstawowej, z tym że musiała ona być co najmniej równa połowie tej kwoty.

Niepełnosprawny Johann Odar, zatrudniony od ponad trzydziestu lat we wspomnianym przedsiębiorstwie, w następstwie rozwiązania stosunku pracy, otrzymał odprawę pieniężną zgodnie z programem socjalnym. Jednak ze względu na to, że przekroczył już 54 rok życia, otrzymana przez niego kwota była niższa w porównaniu z kwotą, którą otrzymałby, gdyby nie ukończył tego wieku.

Uznawszy, że taka metoda wyliczania wysokości odprawy pieniężnej dyskryminuje go ze względu na jego wiek i niepełnosprawność, J. Odar wystąpił z powództwem przeciwko Baxter do niemieckiego sądu pracy. Ten natomiast zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o rozstrzygnięcie powyższej kwestii.

Większa ochrona dla niepełnosprawnych

W wyroku wydanym 6 grudnia 2012 r. Trybunał stwierdził, że przewidziany w prawie Unii zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na wiek nie stoi na przeszkodzie uregulowaniu programu socjalnego, które różnicuje – w zależności od wieku – sposób wyliczania odprawy pieniężnej z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

- Takie odmienne traktowanie znajduje uzasadnienie w celu polegającym na zapewnieniu zabezpieczenia finansowego na przyszłość, ochronie najmłodszych pracowników i wsparciu ich reintegracji zawodowej, przy uwzględnieniu konieczności sprawiedliwego podziału ograniczonych środków finansowych tworzących zakładowy program osłonowy - podkreślił ETS. Ponadto dodał, że za zasadny należy uznać cel zmierzający do zapobieżenia sytuacji, w której odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy byłaby źródłem korzyści dla osób, które nie szukają nowej pracy, lecz chcą otrzymywać inny dochód w postaci emerytury.

Niemniej jednak, Trybunał uznał, że unijny zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność stoi na przeszkodzie rozpatrywanemu uregulowaniu, jako że przewidziana w nim alternatywna metoda wyliczania wysokości odprawy pieniężnej z tytułu rozwiązania stosunku pracy zakłada możliwość ewentualnego przejścia na wcześniejszą emeryturę ze względu na niepełnosprawność.

- Osoby takie, mają większe trudności z powrotem do życia zawodowego w porównaniu z pracownikami w pełni sprawnymi, a przede wszystkim mają specyficzne potrzeby wynikające z ich stanu, których nie sposób przewidzieć, a które wraz z upływem lat mogą wzrastać - zaznaczył ETS.

- Rozpatrywane uregulowanie, skutkujące tym, że odprawy pieniężne z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn ekonomicznych wypłacane pracownikom niepełnosprawnym są niższe niż odprawy wypłacane pracownikom w pełni sprawnym, prowadzi do nadmiernego naruszenia uzasadnionych interesów tych pierwszych - dodał.