Generalna zasada ujmowania faktur korygujących na gruncie prawa podatkowego to ich rozliczanie w bieżącym okresie. Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o CIT jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, to dokonuje się jej poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub – w przypadku braku faktury – inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Co więcej, jeżeli w tym okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, to podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody. Taki sposób korygowania w podatku dochodowym ma zastosowanie niezależnie od tego czy faktura pierwotna i faktura korygująca zostały wystawione w tym samym roku podatkowym, czy w odrębnych latach. Faktury korygujące, które zostały wystawione z powodu zdarzeń, które nastąpiły po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrot towaru, rozlicza się na bieżąco.