Rozpoczynający się właśnie sezon wakacyjny prowadzi do wznowienia zawieszonej, a często także założenia nowej działalności gospodarczej w miejscowościach, dla mieszkańców których lato jest czasem wytężonej aktywności gospodarczej w związku z obecnością urlopowiczów. Te często senne przez pozostałą część roku wakacyjne kurorty właśnie w okresie letnim stają się pełne różnorodnych tablic informacyjnych, banerów reklamowych czy innych nośników informacji, które kuszą wczasowiczów ofertą świadczonych na ich rzecz usług. Często jednak podmioty umieszczające te reklamy nie mają świadomości bądź zapominają o ciążących na nich obowiązkach publicznoprawnych wynikających z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: u.p.o.l.). Ta bowiem przewiduje możliwość wprowadzenia przez samorząd lokalny szczególnej daniny należnej od reklam eksponowanych w przestrzeni publicznej.

Z art. 17a ust. 1 i 2 u.p.o.l. wynika, że rada gminy może wprowadzić opłatę reklamową od umieszczonych tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych, przy czym opłata może być pobierana jedynie na obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Jednocześnie, art. 17a ust. 3 u.p.o.l. wskazuje, że jeżeli na nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice lub urządzenia reklamowe, niezależnie od tego czy jest na nich eksponowana reklama, to opłatę reklamową pobiera się od:

- właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych, z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste,

- użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych,

- posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych,

- posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części będących własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie to wynika z art. 17a ust. 3 pkt 4 u.p.o.l.

Jeżeli jednak nieruchomość lub obiekt budowlany jest przedmiotem współwłasności bądź pozostaje w posiadaniu dwóch lub więcej osób, to zasadą jest, że obowiązek w zakresie wniesienia opłaty reklamowej ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub współposiadaczach.

Przepisy przewidują wyłączenia z obciążenia opłatą reklamową. Katalog takich przypadków zawiera art. 17a ust. 5 u.p.o.l., który wskazuje, że opłaty reklamowej nie pobiera się od tablic reklamowych, które nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie, są związane z realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa bądź stanowią szyld (jeśli jest on zgodny z zasadami i warunkami sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń) lub służą wyłącznie upowszechnianiu informacji wskazanych art. 17a ust. 5 pkt 4 u.p.o.l. (np. w zakresie trwałego upamiętnienia osoby lub mających charakter religijny ).

Opłata reklamowa składa się z dwóch elementów – stałego oraz zmiennego. Pierwszy ma charakter zryczałtowany, niezależny od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy, natomiast drugi zależy od tych parametrów. Maksymalne stawki opłaty, jakie mogą zostać ustalone uchwałą rady gminy w 2017 r., nie mogą przekroczyć 2,45 zł dziennie opłaty stałej oraz 0,20 zł od 1m2 powierzchni dziennie w zakresie zmiennego elementu tej opłaty. Uwaga! Kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego, zalicza się na poczet należnej od nich opłaty reklamowej.

Autor jest doradcą podatkowym