Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku 17 listopada 2014 r. (I SA/Bd 902/14).
Sprawa dotyczyła spółki komandytowej, działającej zarówno na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej SSE), jak i poza nią. Jeden z zakładów został wyodrębniony z ogólnej działalności spółki w celu zidentyfikowania dochodów korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o PIT (zwolnienie z PIT dochodów podatników uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE). Spółka zamierzała zlecić wykonanie usługi innej spółce kapitałowej, również korzystającej z tego samego zwolnienia. We wniosku o wydanie interpretacji wspólnik zapytał, czy nabycie usługi obcej od podmiotu prowadzącego działalność na terenie tej samej SSE jest kosztem podatkowym dla ustalenia dochodu zwolnionego czy też dochodu opodatkowanego. Podatnik zajął stanowisko, że wytworzenie części produktu na terenie strefy na rzecz działalności prowadzonej poza nią nie może pozbawiać przedsiębiorcy prawa do zwolnienia podatkowego od części produkcji wytworzonej na obszarze strefy. Istotne jest, aby spełnione zostały warunki określone w zezwoleniu, dotyczące zarówno wytworzenia na terenie SSE fizycznie kompletnej konstrukcji, jak i jej części.
W ocenie organu podatkowego dochód w części, w jakiej składa się na zamówioną usługę obcą, nie korzysta ze zwolnienia, jeżeli któraś z faz działalności spółki posiadającej zezwolenie jest prowadzona przez podmiot zewnętrzny, niezależnie od tego, czy podmiot ten prowadzi działalność na terenie SSE czy nie.
Sąd nie podzielił takiej argumentacji. W ustnym uzasadnieniu powołał się na wyrok z 15 grudnia 2011 r. (II FSK 1139/10), w którym NSA uznał, że zwolnieniu podatkowemu podlegają nie tylko przychody i związane z nimi koszty będące bezpośrednio wynikiem działalności na terenie SSE, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej innej działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia. W opinii sądu, wbrew temu, co twierdzi fiskus, dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma znaczenie, czy kontrahent strony skarżącej prowadzi działalność na terenie SSE czy nie.
—Tomasz Wieczorek, współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Marcin Mroczek, starszy menedżer w poznańskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe Sp. z o.o.
Aby dochody były zwolnione z podatku dochodowego, konieczne jest spełnienie dwóch warunków: dochody te muszą pochodzić z działalności prowadzonej na terenie SSE, a rodzaj działalności, z której pochodzą dochody, musi być objęty zakresem zezwolenia. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem SSE wielkość zwolnienia określa się na podstawie danych jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie SSE.
Wskazany powyżej przepis dotyczy prowadzenia działalności na obszarze i poza obszarem SSE przez ten sam podmiot. Stosowanie go do sytuacji, gdy w związku z działalnością prowadzoną na terenie SSE podmiot korzysta z usług kooperantów (bez względu na to, czy są oni zlokalizowani na terenie SSE czy poza nim), jest zatem nieuprawione. Celem tego przepisu jest wyodrębnienie tej części działalności podatnika i przypisanego do niej dochodu, który korzysta ze zwolnienia, niemniej taka regulacja jest konieczna wyłącznie, gdy ten sam podmiot prowadzi działalność na terenie SSE i poza nim. W sytuacji korzystania z usług kooperantów sytuacja jest odmienna, gdyż cena ustalona w transakcji kooperant – podmiot strefowy pozwala na obliczenie dochodów podatnika z tytułu jego działalności w SSE oraz dochodu generowanego przez kooperanta, a koszt zakupu usług od kooperanta obniża dochód podmiotu strefowego i w konsekwencji obniża wykorzystaną kwotę zwolnienia podatkowego
Nie sposób zgodzić się z konkluzją przyjętą ostatnio przez władze skarbowe w licznych interpretacjach, że wykorzystywanie kooperantów (działających poza SSE) oznacza, iż podmiot wykorzystujący kooperantów prowadzi działalność gospodarczą poza obszarem SSE. Zaakceptowanie takiego stanowiska prowadziłoby do uznania, że cały proces produkcji wyrobów strefowych – w tym również w zakresie wytwarzania materiałów/pozyskiwania surowców – powinien być fizycznie wykonywany na terytorium strefy. Oznaczałoby to w praktyce postawienie większości przedsiębiorców prowadzących działalność w strefach warunków uniemożliwiających im faktyczne prowadzenie działalności określonej w zezwoleniu. Uznanie, że w każdej sytuacji, gdy poza terenem SSE dla pomiotu strefowego powstaje koszt, jest równoznaczne z prowadzeniem działalności gospodarczej poza SSE, sprawia, że we współczesnych realiach gospodarczych (kiedy każdy podmiot korzysta z licznych dostawców) sens funkcjonowania stref jest wątpliwy. Nie jest w pełni zrozumiałe wskazanie przez skład orzekający w komentowanym orzeczeniu, że dla rozstrzygnięcia ma znaczenie, czy kontrahent strony skarżącej prowadzi działalność na terenie SSE czy nie, i odwołanie się w uzasadnieniu do koncepcji działalności pomocniczej niezbędnej do prowadzenia działalności głównej. Należy także podkreślić, że 19 listopada 2014 r. zapadł wyrok NSA (II FSK 2826/12), który uchylił wyrok WSA w Łodzi z 3 lipca 2012 r. (I SA/Łd 666/12) – rozpatrywana sprawa dotyczyła zbliżonego stanu faktycznego.