Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej ?w Warszawie z 10 lipca 2014 r. (IPPB5/423-371/14-2/AS).
Wnioskodawca na mocy umów leasingu finansowego użytkował elektryczne zespoły trakcyjne. Przedmioty leasingu zostały przyjęte na stan środków trwałych obcych w księgach wnioskodawcy, który dokonywał comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych (przy ustalonej 7-proc. stawce amortyzacji) będących w całości kosztem podatkowym.
W 2013 r. wnioskodawca zawarł z Centrum Unijnych Projektów Transportowych umowę o dofinansowanie projektu. Po zawarciu umowy o dofinansowanie projektu ww. koszty zostały uznane za kwalifikowalne od dnia zawarcia umowy leasingu w intensywności 59 proc. dofinansowania.
Wnioskodawca wskazał, że w związku ?z otrzymaniem dofinansowania wyłącza na bieżąco koszty podatkowe w wysokości 59 proc. od chwili podpisania umowy oraz stosownie koryguje koszty wcześniej uznane za podatkowe w 59 proc. na moment podpisania umowy bez „cofania się" i korekty rozliczeń CIT za wcześniejsze okresy, uznając je za prawidłowe ze względu na to, że na tamten moment nie miał wiedzy, iż otrzyma dofinansowanie.
Wnioskodawca spytał, czy w związku ?z otrzymaniem dofinansowania – refundacji wcześniej poniesionych kosztów – prawidłowo rozliczył otrzymane dofinansowanie, korygując koszty w postaci odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu w poprzednich okresach rozliczeniowych jednorazowo w miesiącu otrzymania dofinansowania, w drodze wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu w odpowiedniej części wartości zrealizowanych odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie wnioskodawca nie skorygował wstecznie kosztów uzyskania przychodu w poszczególnych okresach, w których takie odpisy amortyzacyjne zostały uwzględnione przy obliczeniu podstawy podatku dochodowego od osób prawnych oraz korekty zeznań podatkowych rocznych CIT-8 za okres sprzed daty otrzymania dofinansowania.
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe i uznał, że wnioskodawca miał obowiązek korekty kosztów wstecz.
Michał? Potyrała, doradca podatkowy, ?starszy konsultant w ?dziale doradztwa podatkowego EY, ?zespół postępowań podatkowych i sądowych
Kwestia sposobu przeprowadzania korekty odpisów amortyzacyjnych w związku ?z otrzymaniem dotacji na nabycie tych środków trwałych, od których dokonywane są te odpisy amortyzacyjne, nie została uregulowana wprost w ustawie o podatku ?dochodowym od osób prawnych.
Niemniej jednak w przepisie nakazującym wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości odpisów amortyzacyjnych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie środków trwałych zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (tj. art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy ?o CIT), ustawodawca użył pojęcia „zwróconym" w czasie przeszłym i w formie dokonanej. Oznacza to, że obowiązek korekty odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do wydatków, które zostały zrefundowane, dotyczy tylko tych sytuacji, gdy te środki pomocowe zostały już faktycznie otrzymane/zwrócone.
Innymi słowy, dopiero po otrzymaniu/zwrocie dotacji należy określić, jaka wartość odpisów dotychczas zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów powinna być z tych kosztów wyłączona, a następnie o tę kwotę należałoby zmniejszyć koszty bieżące, nie zaś dokonywać wstecznej korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych.
Tym samym w analizowanej sprawie ?nie można zgodzić się z organem podatkowym i należy przyznać słuszność wnioskodawcy, że otrzymane dopłaty do środka trwałego po jego przyjęciu do używania ?i rozpoczęciu amortyzacji nie powodują obowiązku korygowania kosztów ?uzyskania przychodów wstecz.
Stanowisko wnioskodawcy znajduje ?także potwierdzenie w ukształtowanej ?już linii orzeczniczej sądów administracyjnych dotyczącej sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych z dotacji, potwierdzonej ostatnio wyrokiem ?NSA z 7 sierpnia 2014 r. (II FSK 1978/12) (por. również przykładowo: wyrok WSA ?w Szczecinie z 3 kwietnia 2014 r., ?I SA/Sz 1487/13; wyrok WSA w Gdańsku ?z 26 marca 2014 r., I SA/Gd 41/14; ?wyrok WSA w Poznaniu z 20 marca 2014 r., ?I SA/Po 898/13).
Należy również wspomnieć, że Izba Skarbowa w Warszawie, wydając omawianą interpretację, była zobowiązana – już przy wydawaniu interpretacji – do uwzględnienia orzecznictwa sądów administracyjnych ukształtowanego w analogicznych stanach faktycznych, które na podstawie art. 14e ordynacji podatkowej ma walor normatywny w sprawach interpretacyjnych. Stanowisko organu zaprezentowane w wydanej interpretacji oznacza, że organ pominął ukształtowane już orzecznictwo sądów.
