Czy prowadzący gabinety stomatologiczne muszą wpisywać zakupione materiały używane w stomatologii w kolumnie 10 pkpir i sporządzać ich inwentaryzację? Słyszałam, że materiały te można wpisywać bezpośrednio w koszty – kolumna 13 i 14 pkpir – i wówczas inwentaryzacja będzie miała wartość zero. Które rozwiązanie jest prawidłowe? –
pyta czytelniczka.
Osoby prowadzące działalność w zakresie stomatologii do wykonania swoich usług zużywają różnego rodzaju leki, znieczulenia i wypełnienia, sączki, masy protetyczne itp. Środki te nie są przeznaczone do odsprzedaży. Służą do wykonania usługi polegającej na wyleczeniu pacjenta. Istotą usługi stomatologicznej są wiedza i umiejętności lekarza, a także wykorzystanie przez niego pomocniczych materiałów. Powtarzający się wciąż problem, polegający na prawidłowym zaewidencjonowaniu zakupionych materiałów do wykonania usług stomatologicznych (kolumna 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów" czy też kolumna 13 „Pozostałe koszty") w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, podjęty był w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi wydanej 8 stycznia 2014 r. (IPTPB1/?415-624/13-4/KSU).
Organ uznał, że materiały zużywane w toku świadczonych usług stomatologicznych należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 10 – „Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu". Materiały te podlegają ujęciu ?w spisie z natury jako materiały podstawowe i pomocnicze. Podatnicy mają obowiązek sporządzania ich spisu z natury. Zgodnie z § 27 rozporządzenia ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury:
- ?towarów handlowych,
- ?materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych,
- ?półwyrobów,
- ?produkcji w toku,
- ?wyrobów gotowych,
- ?braków i odpadów,
– na dzień 1 stycznia na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności ?w ciągu roku podatkowego, ?a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.
Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi sporządzony remanent, np. na 1 stycznia danego roku, będzie miał wpływ na ustalenie dochodu za ten rok podatkowy.
Ewidencjonowanie zakupionych materiałów zużywanych ?w gabinetach stomatologicznych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 13 „Pozostałe koszty" nie jest właściwe. Stosowanie takiego rozwiązania przez podatników oznacza, że prawdopodobnie nie sporządzają oni spisu z natury i tym samym w zeznaniu rocznym przedstawiają nieprawidłowo ustalony dochód (stratę).
Przykład
7 stycznia 2013 r. Anna Kowalska rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej ?i otworzyła swój gabinet stomatologiczny. Uzyskane przychody i poniesione koszty przedstawiono poniżej ?w dwóch wariantach:
Założenie 1.
Zakupy materiałów stomatologicznych były w całości ujmowane w kolumnie 13 pkpir „Pozostałe koszty"
Założenie 2.
Zakupy materiałów stomatologicznych były ujmowane w kolumnie 10 pkpir „Zakup towarów handlowych? i materiałów"
Z wyliczeń należnego podatku dochodowego za 2013 rok ?w obu wariantach wynika różnica w wysokości tego podatku. Podatek należny obliczony ?z zastosowaniem założenia nr 1 jest nieprawidłowy (zaniżony). Założenie nr 2 przedstawia prawidłowe ustalenie kosztów podatkowych za 2013 rok ?i wyliczenie dochodu oraz podatku. ?Ujmowanie poniesionych kosztów w odpowiednich kolumnach podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest niezwykle istotne. Ma to bowiem przełożenie na ustalenie prawidłowego dochodu i podatku ?dochodowego należnego fiskusowi.
Autor jest właścicielem biura świadczącego usługi księgowe