Szkolenie pracownicze z podatków dla księgowych nie korzysta ze zwolnienia z VAT

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 11 czerwca 2013 r. (III SA/Gl 79/13).

Stan faktyczny

We wniosku o interpretację spółka cywilna – biuro doradztwa podatkowego wyjaśniła, że w ramach swojej działalności prowadzi usługi szkoleniowe z zakresu prawa podatkowego dla osób pracujących w działach księgowości. Szkolenia te realizowane są na zlecenie spółki biegłych rewidentów, a wykładowcami prowadzącymi zajęcia są doradcy podatkowi. Szkolenia są jednodniowe lub kilkudniowe. Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania.

Świadczone usługi szkoleniowe stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Są nauczaniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą i zawodem uczestnika szkolenia, mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Spółka nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Wątpliwości spółki dotyczyły tego czy usługi szkoleniowe mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z 15 marca 2011r.

Fiskus odpowiedział, że nie. Stanowisko niekorzystne dla podatnika potwierdził też WSA w Gliwicach.

Rozstrzygnięcie

W ocenie WSA, z analizy przepisów krajowych i unijnych wynika, że ze zwolnienia korzystają usługi skierowane do osób, które kształcą się zawodowo w celu podwyższenia posiadanych już szczególnych kwalifikacji, objętych odpowiednią licencją zawodową. Usługi kształcenia w zakresie nabywania ogólnej wiedzy, powiązanej czy nie z konkretnym zawodem, a także podnoszenie kwalifikacji pracowniczych, nie jest wystarczające do stosowania zwolnienia. Efektem świadczonej usługi może być bowiem wyłącznie rozwój merytorycznych kwalifikacji w posiadanym zawodzie, objęty odrębną regulacją prawną.

Sąd zgodził się z fiskusem, że warunkiem zwolnienia jest to, aby szkolenia kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania prowadzone były w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Przy czym chodzi o przepisy krajowe (np. korporacje radców prawnych, lekarzy, czy rzeczoznawców majątkowych nakładają na swoich członków obowiązek odbywania szkoleń i zdobywania kolejnych punktów szkoleniowych).

Rozporządzenie ministra edukacji i nauki z 3 lutego 2006 r. dotyczące uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, na które powołuje się wnioskodawca, nie spełnia tego wymogu. Skarżące biuro nie mieści się bowiem w żadnej z wymienionych w nim kategorii organizatora kształcenia.

Mirosław Siwiński radca prawny, doradca podatkowy z kancelarii prawnej Witold Modzelewski

Mirosław Siwiński radca prawny, doradca podatkowy z kancelarii prawnej Witold Modzelewski

Wydaje się, że stanowisko WSA w Gliwicach jest zawężające w stosunku do brzemienia powołanych w nim przepisów. Do zwolnienia ma się bowiem stosować przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DzUrz UE L 2011.77.1) i rozporządzenia Rady nr 282/2011 (DzUrz UE.L.2011.77.1), czyli zasadę, zgodnie z którą kształcenie zawodowe lub przekwalifikowujące powinno obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak każde nauczanie mające na celu nabycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, bez względu na czas trwania kursu.

Zdaniem sądu, zwolnienie dotyczy tylko szkoleń, których odbiorcami są grupy zawodowe zobowiązane do podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Według WSA, ma to oznaczać spełnienie warunku zwolnienia polegającego na tym, „aby szkolenia kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania prowadzone były w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach" (art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT), co ma odpowiadać art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 112.

Trzeba jednak zauważyć, że dyrektywa wskazuje na możliwość regulacji w prawie krajowym instytucji uznanych za podobne do publicznych instytucji szkoleniowych, a nie na możliwość ograniczania kręgu odbiorców (art. 43 ust. 1 pkt 26).

Tym samym, ograniczenia wywodzone z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT są niezgodne z rozporządzeniem nr 282/2011, które mówi zarówno o związku z wykonywanym zawodem, jak i z branżą, a więc rozumie to jeszcze szerzej. A zatem nie tylko nie musi chodzić o zawód regulowany. Można nawet pracować w branży innej niż wyuczony zawód, jeśli tylko zachodzi związek z tematem szkolenia.