Nawet drobne, często jednoosobowe przedsiębiorstwa w kontaktach z zagranicznymi firmami upatrują możliwości swojego rozwoju bądź stabilizacji działalności. W efekcie mikroprzedsiębiorcy nierzadko chcą podjąć naukę bądź pogłębić znajomość języka obcego, która umożliwi im bezpośredni kontakt z kontrahentem bądź obsługę obcojęzycznych klientów. Pojawia się w takim przypadku kluczowe pytanie o możliwość zaliczenia kosztów nauki języka do kosztów uzyskania przychodu.

Podstawowa reguła zarówno z ustawy o PIT, jak i ustawy o CIT pozwala uznać za koszty uzyskania przychodów te wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Z tego zakresu ustawodawca wyłączył jednak wydatki szczegółowo wymienione w art. 23 ustawy o PIT (art. 16 ustawy o CIT).

W przypadku poniesienia przez przedsiębiorcę kosztów nauki języka obcego, można wskazać na dwa możliwe przypadki:

- przedsiębiorca ponosi wydatki na własną naukę języka, albo

- przedsiębiorca kieruje pracownika na kurs językowy.

Wydatki ponoszone przez podatnika na naukę języka obcego, zarówno wtedy, gdy naukę pobiera przedsiębiorca, jak i jego pracownik w ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, nie znalazły się na liście tych nakładów, które za koszty podatkowe nie mogą zostać uznane.

Tym samym, kluczem dla zaliczenia takich wydatków do kosztów jest związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Na taką kwalifikację wskazują organy podatkowe w wielu interpretacjach.

Przykładowo w interpretacji z 26 marca 2010 r. (IBPB1/1/415-201/10/JS) Izba Skarbowa w Katowicach stwierdziła: „(...) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczone mogą być koszty związane z nauką języków obcych tylko wtedy, gdy uznaje się, że są one racjonalne i gospodarczo uzasadnione oraz mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą".

Pogląd ten potwierdziła również Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 21 października 2010 r. (IPPB1/415-778/10/2/RS) wskazując zarazem, że to na podatniku ciąży wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionymi wydatkami na naukę języka a prowadzoną działalnością gospodarczą.

Gromadzenie dowodów potwierdzających zasadność udziału w kursie językowym jest niezwykle istotne. Może przesądzać o tym, czy fiskus zakwestionuje koszty, czy nie. Dokumentacja może obejmować np. korespondencję z klientami obco- języcznymi czy pisma potwierdzające udział w konferencji w innym kraju.

Konieczność uzasadnienia wydatków wynika z faktu, że stanowisko fiskusa, jednolite przez kilka lat w tym zakresie, ostatnio zaczęło się zmieniać. Przykładem jest interpretacja wydana w sprawie lekarza, któremu fiskus odmówił prawa do zaliczenia w koszty wydatków na naukę języka, mimo, że lekarz uzasadniał to możliwością podniesienia jakości świadczonych usług poprzez dostęp do fachowej wiedzy i nowinek medycznych ze świata, a także możliwością obsługi klientów obcojęzycznych (Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 16 kwietnia 2013 r., ITPB1/415-191/13/MW).

Kosztem są też wydatki poniesione na naukę języka obcego przez pracowników. Potwierdziła to m.in. Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 14 sierpnia 2008 r. (ILPB3/423-318/08-4/DS). W przypadku pracowników skierowanych przez pracodawcę na kurs językowy w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych, otrzymane przez nich świadczenie w postaci opłacenia takiego kursu przez pracodawcę będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. -

Autor jest doradcą podatkowym prowadzącym własną kancelarię w Krakowie