Wniosek o interpretację podatkową – kto może złożyć

Tak orzekł WSA w Krakowie w wyroku z 10 maja 2013 r. (I SA/Kr 380/13).

Sprawa dotyczyła postanowienia organu podatkowego o odmowie udzielenia interpretacji w przedmiocie VAT. Organ uznał, że wnioskodawca nie jest podmiotem zainteresowanym, w rozumieniu ordynacji podatkowej, wydaniem interpretacji w zakresie odpowiedzi na pytanie, czy z tytułu dokonywanych przez skarżącą, w ramach cross-financingu zakupów środków trwałych i wyposażenia dla celów realizacji projektów spółki nie przysługuje jej w całości prawo do odliczenia VAT. Spółka stanęła na stanowisku, że jako czynny podatnik VAT może zadawać pytania w zakresie swojego podatku zarówno należnego, jak i naliczonego.

Organ podatkowy odmówił wydania interpretacji uznając, że wniosek o jej wydanie dotyczy w tym zakresie nie samej spółki, ale jej kontrahenta, który dokonuje dostaw. Zdaniem fiskusa, wydana interpretacja nie udzieliłaby ochrony ani wnioskodawcy, ani jego kontrahentowi. Sąd I instancji podzielił stanowisko organu. Orzeczenie to było przedmiotem skargi kasacyjnej, którą uwzględnił NSA.

Zdaniem NSA, przy ocenie zasadności wniosku należy mieć na uwadze specyfikę podatku od towarów i usług. Pytanie zawarte we wniosku może być zadane zarówno z perspektywy podatku należnego, jak i naliczonego. Jedynie w sytuacji, gdyby spółka nie wykazała związku przedstawionego stanu faktycznego z jej ewentualną odpowiedzialnością podatkową można byłoby przyjąć, że o interpretację ubiega się podmiot nieuprawniony. Zdaniem NSA, z taką sytuacją nie mamy tutaj do czynienia, wobec czego spółka jest zainteresowana w sprawie wydania interpretacji w zakresie przedstawionym we wniosku, a organ podatkowy, odmawiając wszczęcia postępowania, naruszył przepisy proceduralne. Wobec tego, WSA w Krakowie uchylił zaskarżone postanowienie, podzielając stanowisko NSA.

—Rafał Waśko, współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Grzegorz Arczewski, konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Warszawie)

Kwestia uprawnień do wnioskowania o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej jest jednym z istotniejszych zagadnień dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Wydana interpretacja zapewnia bowiem ochronę prawną w zakresie opisanej sytuacji faktycznej, a zastosowanie się do jej rozstrzygnięć prawno-podatkowych nie może powodować negatywnych skutków po stronie wnioskującego.

Zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej, czyli aktu regulującego procedurę postępowań podatkowych, uprawnionym do złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest osoba zainteresowana. Oznacza to, że tego typu możliwość nie jest uzależniona od spełnienia przesłanek natury podmiotowej, np. posiadania statusu podatnika, płatnika, inkasenta etc., a jedynym niezbędnym kryterium jest posiadanie określonego interesu. W dotychczasowym orzecznictwie administracyjnym przyjęło się, że interes ten jako taki powinien mieć charakter prawny, pod postacią obowiązku lub uprawnienia zgodnego z prawem i chronionego przez prawo (przykładowo wyrok WSA we Wrocławiu z 16 listopada 2012 r., I SA/Wr 1106/12).

Komentowany wyrok dotyczył sytuacji, w której strona skarżąca zwróciła się do izby skarbowej o wydanie interpretacji w przedmiocie prawa do odliczenia VAT naliczonego na fakturze otrzymanej od kontrahenta, dokumentującej zakup środków trwałych i wyposażenia. W świetle stanu faktycznego sprawy wydaje się być bezsporne, że kluczowym zagadnieniem, z punktu widzenia skarżącego, była kwestia prawidłowej realizacji prawa do odliczenia VAT, określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił w uzasadnieniu, że specyfika konstrukcji VAT wymaga, aby zainteresowany miał możliwość zadania pytania w odniesieniu do każdego z etapów obrotu, w którym uczestniczy jako podmiot gospodarczy. Z zaprezentowanym poglądem należy się całkowicie zgodzić. Wydaje się być oczywiste, że w sytuacji zakupu, w odniesieniu do podatku naliczonego podatnik posiada uprawnienie w postaci możliwości odliczenia jego kwot, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do świadczenia czynności opodatkowanych. Natomiast w sytuacji sprzedaży, w odniesieniu do podatku należnego podatnik posiada obowiązek określenia VAT w prawidłowej stawce i kwocie. Obie sytuacje z pewnością mieszczą się w pojęciu interesu prawnego, a więc w odniesieniu do obu podatnik ma prawo do otrzymania wiążącej interpretacji prawa podatkowego.