Tak uznała Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji wydanej 2 maja 2013 r. (ILPB1/415- -133/13-4/AP).
W przedmiotowej sprawie była prowadzona piekarnia, która została zlikwidowana 27 grudnia 2012 r. z powodu śmierci osoby, która prowadziła działalność. Wdowa po właścicielu piekarni nie miała zamiaru kontynuować działalności męża, ale miała obowiązek zająć się rozliczeniem ostatniego miesiąca działalności. Musiała także wypełnić zeznanie roczne.
Wysokie faktury kosztowe za energię elektryczną zużytą przez firmę w listopadzie i grudniu noszą daty 3 i 8 stycznia 2013 r., czyli zostały wystawione po likwidacji działalności. Dotyczą jednak okresu, kiedy działalność była prowadzona, ponieważ zostały wystawione za „energię elektryczną zużytą w dniach 1 listopada – 31 grudnia 2012 r., zgodnie ze stanem licznika numer XXX". Wdowa wystąpiła z zapytaniem do urzędu skarbowego, czy jest możliwość zaliczenia tych faktur do kosztów podatkowych z dniem 27 grudnia 2012 r., tj. na ostatni dzień prowadzenia działalności. Argumentowała, że faktury za energię elektryczną dotyczą bezpośrednio produktów wykonanych i sprzedanych w czasie, kiedy działalność była jeszcze prowadzona, dlatego powinny pomniejszać przychody podatkowe tejże działalności.
Izba skarbowa przywołała art. 22 ust. 6b ustawy o PIT, mówiący, że w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury lub rachunku. Natomiast na dzień wystawienia faktur w przedmiotowej sprawie nie istniało już źródło przychodu związane z tymi kosztami.
Dlatego „koszty dotyczące energii elektrycznej za miesiąc listopad i grudzień 2012 r., poświadczone wystawionymi po likwidacji działalności fakturami, są obojętne podatkowo, albowiem w tej dacie nie był to już koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów".
