Podmioty dokonujące płatności za korzystanie ze znaku towarowego, co do zasady zobowiązane są, zgodnie z postanowieniami ustawy o CIT, do wypełnienia obowiązków płatnika podatku zryczałtowanego z tytułu dochodów, jakie osiąga odbiorca tych należności będący podmiotem zagranicznym.
Wynika to z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że podmioty polskie wypłacające należności ich odbiorcom m.in.: z tytułu korzystania z praw do znaków towarowych czy licencji na oprogramowanie (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT) są obowiązane – jako płatnicy – do pobrania, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.
Aby zatem doszło do opodatkowania podatkiem u źródła podmiotu zagranicznego (tj. odbiorcy należności), musi dojść do płatności z tytułu udostępnienia prawa do korzystania ze znaku towarowego czy oprogramowania komputerowego. W przypadku udostępnienia takiego prawa nieodpłatnie podmiot korzystający z tego prawa nie będzie zatem płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła. Nie dojdzie też do powstania obowiązku sporządzenia informacji IFT-2/2R.
Przykład
KORZYSTANIE Z OPROGRAMOWANIA
Spółka X, należąca do grupy kapitałowej, której spółki prowadzą również działalność na terytorium WE, korzysta z oprogramowania księgowego identycznego jak pozostałe podmioty w grupie. W związku z tym, że spółka należy do grupy i ściśle współpracuje z pozostałymi podmiotami, nie została zawarta umowa na udzielenie jej licencji (sublicencji) na korzystanie z oprogramowania.
Spółka nie otrzymuje żadnych faktur obciążających ją tytułem opłat za korzystanie z oprogramowania. W związku z tym brak jest podstaw do zakwalifikowania prawa do korzystania z oprogramowania do wartości niematerialnych i prawnych i rozliczania ich poprzez odpisy amortyzacyjne. Spółka nie może też ująć w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z opłatami licencyjnymi za korzystania z oprogramowania.
Po stronie spółki nie powstają też obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła z tytułu wypłat należności dla kontrahenta zagranicznego.
Powstaje jednak ryzyko uznania przez organ podatkowy, że nieodpłatnie udzielone prawo do korzystania z oprogramowania stanowi przychód z nieodpłatnego świadczenia.
Przykład
WYKORZYSTYWANIE LOGO spółki matki
Spółka X, należąca do grupy kapitałowej korzysta z oprogramowania księgowego identycznego jak pozostałe podmioty w grupie. W związku z tym posługuje się i wykorzystuje dla celów prowadzonej przez siebie działalności znak towarowy (logo), jakim posługują się wszystkie podmioty w grupie (znak którego właścicielem jest spółka matka w Austrii).
Między właścicielem znaku towarowego a użytkownikiem nie została zawarta żadna umowa, w ramach której spółka nabyła znak towarowy czy zobowiązała się do zapłaty licencji za korzystanie z niego.
Nie zostały też zawarte żadne postanowienia, z których wynikałoby jasno, że spółka zobowiązuje się w zamian za korzystanie ze znaku towarowego do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych.
Powstaje zatem ryzyko uznania przez organ podatkowy, że nieodpłatnie udzielone prawo do korzystania ze znaku towarowego stanowi przychód z nieodpłatnego świadczenia.
—Magdalena Szczepańska,
—Grzegorz Wachołek są ekspertami w ECDDP Spółka Doradztwa Podatkowego
