W praktyce przyjmuje się, że w transakcjach gospodarczych uczestniczą dwa rodzaje nabywców: konsument lub przedsiębiorca. W myśl art. 22
kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) „za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową". Zgodnie z powyższym, konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca zakupów prywatnych, z przeznaczeniem ich na potrzeby własne. Co do zasady, konsument występujący w danej transakcji jako nabywca, może liczyć na krótszy czas rozpatrywania reklamacji, większe prawdopodobieństwo jej uznania, rekompensatę z tytułu rękojmi oraz korzystniejsze warunki gwarancji. Te przywileje mają zapewnić ochronę interesów konsumenta, który nie mając częstego kontaktu z obrotem transakcyjnym, nie posiada stosownej wiedzy w tym zakresie. Podstawowym aktem prawnym regulującym te kwestie jest ustawa o prawach konsumenta, a także kodeks cywilny.