Tak orzekł WSA w Łodzi 3 lipca 2012 r. (I SA/Łd 666/12).

Spółka jest producentem przyczep i naczep samochodowych prowadzącym działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (SSE) na podstawie zezwolenia strefowego. Działalność produkcyjna podlega zwolnieniu z podatku dochodowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym stanęła na stanowisku, że przychód uzyskany ze sprzedaży finalnego produktu podlega w całości zwolnieniu z CIT także w sytuacji, kiedy niektóre czynności produkcyjne zostały w ramach outsourcingu dokonane przez inne podmioty zewnętrzne, niemające siedziby na terenie SSE. Decydują o tym względy technologiczne oraz to, że ostateczny montaż i powstanie produktu finalnego ma miejsce na terenie SSE. Sama spółka dokonuje ostatecznej kontroli jakości i bierze odpowiedzialność za produkt z tytułu gwarancji.

W interpretacji z 31 stycznia 2012 r. (IPTPB3/423-295/11-2/IR) organ podatkowy wskazał, że zwolnienie z CIT nie dotyczy przychodu uzyskanego wskutek wykonania m.in. usług frezowania i galwanizacji na komponentach produktu finalnego sprzedawanego przez przedsiębiorcę strefowego, jeśli usługodawcami są jednostki prowadzące działalność poza terenem strefy.

Sąd orzekł, że zwolnienie podatkowe jest ograniczone tylko do przychodów uzyskanych ze sprzedaży produktów powstałych na terenie SSE, co należy rozumieć ściśle jako wytworzonych fizycznie na obszarze objętym strefy. Zdaniem sądu przychód ze sprzedaży finalnego produktu powinien zostać opodatkowany w części korespondującej z działalnością wykonywaną poza terenem SSE przez kooperantów.

—Rafał Kwaśniewicz współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Piotr Folwarczny konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Krakowie)

Piotr Folwarczny konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Krakowie)

Komentuje Piotr Folwarczny, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Krakowie)

Wyrok WSA w Łodzi należy uznać za niespójny z przepisami podatkowymi oraz praktyką organów skarbowych, jak również za oderwany od realiów gospodarczych.

W ocenie sądu nabywanie przez podatnika usług od podmiotów prowadzących działalność poza SSE w zakresie m.in. frezowania czy cynkowania komponentów produktu gotowego powinno być traktowane analogicznie jak prowadzenie przez tego podatnika działalności poza terenem SSE.

W konsekwencji: „dochód odpowiadający fazie produkcji realizowanej poza terenem strefy winien być wyłączony z dochodu podlegającego zwolnieniu”. Tym samym zarówno koszty nabycia przedmiotowych usług, jak i korespondujące z nimi przychody powinny mieć wpływ wyłącznie na wynik działalności opodatkowanej (co więcej, nie zostały wskazane konkretne zasady określenia, jaka część przychodu jednostki strefowej powinna podlegać opodatkowaniu).

W ocenie WSA w Łodzi prowadzenie wszelkich czynności produkcyjnych na terenie SSE (zarówno wykonywanych przez przedsiębiorcę, jak i przez jego kooperantów) jest bezwarunkowym wymogiem niezbędnym dla uznania, że całkowita wartość osiągniętego przez przedsiębiorcę strefowego przychodu ze sprzedaży produktu finalnego podlega zwolnieniu. Zdaniem sądu wymóg ten wynika z regulacji nakazujących określenie wielkości zwolnienia w oparciu o dane jednostki organizacyjnej przedsiębiorcy prowadzącej działalność na terenie SSE.

Sąd nie dostrzegł jednak, że celem wprowadzenia powyższej regulacji było ograniczenie dostępności zwolnienia podatkowego dla przedsiębiorców prowadzących w ramach jednego podmiotu prawnego działalność gospodarczą poprzez wiele jednostek, w sytuacji gdy tylko część z nich zlokalizowana jest na terenie SSE. Takim celem nie było natomiast ograniczenie przedsiębiorcom strefowym możliwości współpracy z kooperantami zewnętrznymi.

Przyjmując tezę sądu za słuszną, należałoby uznać, że istotna część jednostek funkcjonujących wyłącznie na terenie SSE w zakresie określonym w zezwoleniu strefowym (a więc nieprowadzących działalności handlowej), w istocie osiąga znaczne dochody z działalności opodatkowanej poprzez sam fakt współpracy z kooperantami zewnętrznymi.

Wyrok WSA sprowadza więc rolę SSE do miejsc lokowania inwestycji dedykowanych wytwarzaniu nieskomplikowanych wyrobów, w przypadku których istnieje możliwość zorganizowania całości cyklu produkcyjnego na terenie zakładu przedsiębiorcy w SSE.Takie ograniczenie podatkowej atrakcyjności SSE z pewnością nie przyczynia się do przyciągania inwestorów działających w bardziej zaawansowanych technicznie sektorach gospodarki ani też do rozwoju współpracy z lokalnymi dostawcami.