Wprowadzenie do przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] oraz[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893] ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [/link]regulacji dotyczącej tzw. ulgi na nowe technologie miało na celu przede wszystkim stworzenie zachęty podatkowej dla inwestycji polegającej na zakupie nowej technologii.
Obowiązujące od początku 2006 r. art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 26c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwiają odliczenie od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowych technologii – pod pewnymi warunkami. Kluczowe dla zastosowania tej regulacji jest pojęcie „nowa technologia”.
[b]Za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich pięć lat,[/b] co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki. Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw.
Jednostką naukową w rozumieniu ustawy o zasadach finansowania nauki jest jednostka naukowa prowadząca w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe.
Podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w jakiej nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji.
Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, przy czym [b]odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50 proc. kwoty przeznaczonej na nabycie nowej technologii.[/b]
Istotnym ograniczeniem zastosowania przez podatnika ulgi na nowe technologie jest prowadzenie w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. W takiej sytuacji podatnik w ogóle nie ma uprawnienia do zastosowania ulgi innowacyjnej.
Ustawodawca wprowadził również ograniczenie co do wysokości odliczenia, gdy wydatek poniesiony przez podatnika na zakup nowej technologii został mu zwrócony w jakiejkolwiek formie – wówczas w tej części wydatek na zakup nowej technologii nie może zostać odliczony. Kwota odliczeń nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez danego podatnika.
[ramka][b]Nie korzystają, bo myślą, że jest to trudne[/b]
[b]Zainteresowanie ulgą na nowe technologie jest znikome. [/b] W latach 2008 – 2009 łącznie z ulgi skorzystało 51 podatników podatku dochodowego od osób prawnych i tylko 26 podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.
Przyczyn takiego stanu rzeczy trzeba upatrywać przede wszystkim w błędnym przekonaniu podatników, że zastosowanie tej ulgi jest bardzo skomplikowane. Tymczasem przykłady tych, którzy zdecydowali się na skorzystanie z ulgi na nowe technologie, pokazują, że nie jest to aż tak trudne.[/ramka]
[i]Autor jest doradcą podatkowym w LL.M.[/i]
