Zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o CIT (art. 23f ust. 1 ustawy o PIT) do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT (23b ust. 1 ustawy o PIT), w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3) umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym jej okresie dokonuje korzystający.
Zatem w leasingu finansowym opłaty niestanowiące spłaty wartości początkowej środków trwałych (w tym raty odsetkowe) są kosztami uzyskania przychodu korzystającego (leasingobiorcy).
W świetle art. 16g ust. 3 ustawy o CIT (art. 22g ust. 3 ustawy o PIT) za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, m.in. o odsetki. W związku jednak z tym że ustawodawca w art. 17f ust. 1 ustawy o CIT (art. 23f ust. 1 ustawy o PIT) postanowił, że w przypadku leasingu finansowego korzystający zalicza bezpośrednio do kosztów część odsetkową rat leasingu, to nie można o tę część podwyższać wartości początkowej przedmiotu leasingu.
Nie należy tu mylić części odsetkowej rat leasingu z odsetkami od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) (art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o PIT). [b]Rata odsetkowa nie jest odsetkami od zobowiązań, ale sama jest zobowiązaniem z tytułu leasingu. W związku z tym nie powoduje zwiększenia wartości początkowej przedmiotu leasingu, nawet jeżeli jest naliczona czy też zapłacona przed przekazaniem go do używania[/b].
