[b]Tak stwierdził WSA w Krakowie w wyroku z 19 stycznia 2009 r. (I SA/Kr 1484/08).[/b]

Spółka zwróciła się z wnioskiem o interpretację w sprawie poboru podatku u źródła od przychodów kontrahenta z Hongkongu, który świadczy dla niej usługi. Jest to pośrednictwo gospodarcze w kontaktach z przedsiębiorcami chińskimi. W ocenie spółki wykonywane świadczenia nie mieszczą się w katalogu z art. 21 ustawy o CIT. Ponadto przychody z tego tytułu są osiągane przez kontrahenta poza terytorium Polski. W związku z tym nie ma obowiązku zapłaty podatku u źródła.

Organy podatkowe nie podzieliły tego stanowiska, stwierdzając, że wynagrodzenie nierezydenta za usługi pośredniczenia w nawiązywaniu przez polską spółkę kontaktów handlowych należy uznać za przychód uzyskany w Polsce. Powinien on być opodatkowany u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Spółka zaskarżyła interpretację do WSA. Sąd podzielił jednak stanowisko fiskusa. Zdaniem WSA katalog zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest otwarty, a usługi doradztwa komercyjnego świadczone na rzecz spółki niewątpliwie mieszczą się w jego zakresie.

Sąd wskazał też, że [b]miejsce osiągania przychodów nie może być utożsamiane z miejscem wykonywania usług. Należy je określić poprzez ustalenie miejsca wypłaty należności, a także przez określenie, czy usługi wykonywane poza granicami kraju wywierają efekty na terenie Polski.[/b]

[ramka][b]Komentuje Joanna Zawiejska-Rataj, starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Poznaniu)[/b]

Płatnicy co do zasady muszą odprowadzić podatek u źródła od przychodów uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów ze świadczenia usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Sąd orzekł, że pojęcie przychodów „uzyskanych na terytorium Polski” nie może być rozumiane wyłącznie jako przychody z tytułu wykonania usług w Polsce. Istotne jest tutaj nabycie usług przez polską firmę oraz ich efekt.

Drugą kwestią jest natomiast możliwość zakwalifikowania danych usług do katalogu z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Przepis ten obejmuje świadczenia doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia o podobnym charakterze. Sąd orzekł, że usługi pośrednictwa (obejmujące m.in. wyszukiwanie potencjalnych dostawców, nawiązywanie kontaktów oraz prowadzenie negocjacji handlowych) to szeroko pojęte doradztwo komercyjne, zatem wynagrodzenie z tego tytułu będzie opodatkowane u źródła.

Stanowisko organów podatkowych nie jest jednak w tej sprawie jednolite. Przykładowo [b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 2 grudnia 2008 r. (ILPB3/423-549/08-2/MM)[/b] uznała, że wynagrodzenie za wyszukiwanie klientów na rynkach zagranicznych nie będzie opodatkowane u źródła. Tak samo stwierdziła [b]Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 8 stycznia 2008 r. (IBPB3/423-233/07/AM)[/b]. Także Izba Skarbowa w Warszawie uznała, że katalog zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie obejmuje usług pośrednictwa handlowego w postaci zawierania umów w swoim imieniu na dostawę towarów, składania zamówień w ramach tych umów oraz nadzoru nad realizacją dostaw [b](interpretacja z 21 marca 2008 r., IP-PB3-423-115/08-2/JB)[/b]. Jak widać zatem, w praktyce kwalifikacja danej usługi jako tzw. usługi niematerialnej dla celów poboru podatku u źródła nadal może sprawiać trudności.[/ramka]

[i]Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową Deloitte[/i]