[b]Potwierdził to WSA w Szczecinie w wyroku z 8 października 2008 r. (I SA/Sz 340/08).[/b]

Urząd skarbowy określił spółce zobowiązanie w CIT. Uznał bowiem, że podmiot, którego spółka jest następcą prawnym, niezasadnie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatek na sporządzenie analizy rynku. Urząd stwierdził, że kwota wynikająca z faktury jest zdecydowanie za wysoka w porównaniu z wartością merytoryczną, jaką przedstawia dokument. W postępowaniu powołano biegłego, który potwierdził niewspółmierność wydatku.

Spółka w odwołaniu argumentowała, że nie może ponosić konsekwencji nieuczciwości kontrahenta, a ponadto należy przesłuchać jej pracowników na okoliczność przeprowadzanych konsultacji związanych z analizą rynku.

Izba skarbowa uznała jednak, że faktura nie odzwierciedla rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, i utrzymała w mocy rozstrzygnięcie urzędu. Pracownicy spółki byli już wcześniej przesłuchiwani, a ich zeznania były niespójne. Opinia biegłego natomiast nie pozostawia wątpliwości, że wartość analizy została zdecydowanie zawyżona, a więc fakturę należy uznać za nierzetelną.

Sprawa trafiła do WSA, który oddalił skargę. Jego zdaniem ustalenia organów podatkowych w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów nie budzą wątpliwości, a ich stanowisko co do nierzetelności faktury jest zasadne. Słusznie poddano ocenie biegłego wartość merytoryczną spornego dokumentu. Reasumując, faktura, która nie odzwierciedla rzeczywistości gospodarczej, nie może być podstawą zaliczenia do kosztów wskazanego w niej wydatku.

[ramka][b]Mateusz Majewski, starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Samo posiadanie faktury potwierdzającej poniesienie wydatku nie jest wystarczające do zaliczenia go do kosztów podatkowych. Szczególnie przy tzw. usługach niematerialnych, w tym doradczych. Równie ważne jak posiadanie faktury jest odpowiednie udokumentowanie faktycznego wykonania usługi, co potwierdza omawiany wyrok. Co ciekawe, w tej sprawie, oprócz badania samego faktu posiadania dokumentów potwierdzających wykonanie usługi, organ podatkowy zdecydował się na ich merytoryczną weryfikację. W tym celu powołał biegłego, który stwierdził niewspółmierność wydatku.

W ustawie o CIT nie są wskazane wymagania, jakie powinny spełniać dokumenty potwierdzające faktyczne wykonanie usług. Pewną wskazówką może być art. 180 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy a nie jest sprzeczne z prawem.

Tym samym, dla celów podatkowych, warto archiwizować każdy dokument, który może być potwierdzeniem nie tylko wykonania usługi, ale też jej wartości.

Jest to szczególnie ważne w przypadku usług niematerialnych. Niekiedy bowiem sam raport, stanowiący podsumowanie prac, nie odzwierciedla całej wartości usługi. Przy jej kalkulacji należy uwzględnić także asystę konsultanta, udział w spotkaniach, wartość wypracowanych rozwiązań czy samą gotowość doradcy.

Aby jednak skutecznie dowodzić przed organem podatkowym wartość świadczeń dodatkowych, trzeba posiadać odpowiednie dokumenty.[/ramka]

[i]Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]