Tak uznał dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPB1/415-615/ 07/AW).
Z wnioskiem o interpretację prawa podatkowego wystąpił sąd. Chciał wiedzieć, czy jako płatnik ma prawo dokonać zwrotu nadpłaconego przez tłumacza w 2006 r. podatku i czy może wystawić nową informację za 2006 r. Sprawa dotyczy tłumacza przysięgłego, któremu sąd wypłacał wynagrodzenie. Potrącał przy tym 19 proc. zaliczki na podatek dochodowy z uwzględnieniem 20-proc. kosztów uzyskania przychodów. Wystawił tłumaczowi informację na formularzu PIT-11/8B. W 2007 r. mężczyzna powiadomił sąd, że pod koniec 2005 r. przeniósł swoje centrum życiowe na Węgry i że nie jest już rezydentem polskim. Chciał, aby sąd ponownie obliczył zaliczki na podatek, wystawił nową informację na druku IFT-1R, a ewentualną nadpłatę podatku zwrócił.
Zdaniem sądu płatnik nie może samodzielnie dokonywać zwrotu nadpłaconych zaliczek na podatek, ale powinien wystawić nową informację na innym formularzu.
Tej opinii nie potwierdził jednak dyrektor IS w Bydgoszczy. Według niego zaliczka na podatek została obliczona, pobrana i odprowadzona do urzędu skarbowego w prawidłowej wysokości. W myśl art. 29 ustawy o PIT od dochodów uzyskanych na terytorium naszego kraju przez nierezydentów pobiera się podatek zryczałtowany w wysokości 20 proc. przychodów, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak zastosowanie właściwej (w zależności od umowy) stawki lub niepobranie podatku jest możliwe, gdy miejsce zamieszkania podatnika zostanie – do celów podatkowych – udokumentowane zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, czyli tzw. certyfikatem rezydencji. A ponieważ tego obowiązku tłumacz nie dopełnił, sąd w momencie pobierania zaliczek nie miał podstaw do zastosowania ryczałtu. Prawidłowo więc sporządził informację PIT-11/8B.
Płatnik nie ma natomiast prawa samodzielnie zwracać nadpłaconych zaliczek. Jego rolą – w myśl art. 8 ordynacji podatkowej – jest obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym organie podatkowym. „Ustawodawca ukształtował rolę płatnika jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter materialno-techniczny. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa” – czytamy w uzasadnieniu interpretacji.