Prowadzę działalność gospodarczą w części domu mieszkalnego. W działalności wykorzystuję telefon stacjonarny. Korzystam też z Internetu. Czy wydatki związane z rozmowami telefonicznymi i abonamentem oraz opłatami za Internet mogę zaliczyć do kosztów podatkowych prowadzonej firmy? Internet jest niezbędny w prowadzonej przeze mnie działalności. Przez Internet opłacam też m.in. składki na ZUS – pisze czytelnik DF.
Wydatki, które mają bądź mogą mieć wpływ na osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, chyba że wyraźnie zabraniają tego przepisy (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Wspomniane przepisy nie wymieniają wydatków związanych z używaniem telefonu i Internetu. Mogą być one zatem kosztem. Nie u każdego jednak przedsiębiorcy. Telefon stacjonarny trzeba bowiem zarejestrować na firmę. Wtedy abonament telefoniczny, będący stałą opłatą za możliwość korzystania z telefonu i obciążający dysponenta numeru, stanowi w całości koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Podobnie jest z Internetem. Gdy jest zainstalowany na firmę i służy prowadzonej działalności w siedzibie firmy, ponoszone opłaty można zaliczyć do kosztów podatkowych.
Problemy mogą pojawić się, gdy telefon stacjonarny używany jest w prywatnym mieszkaniu i abonament opłacany na osobę prywatną. W takim wypadku organy podatkowe pozbawiają przedsiębiorców możliwości zaliczenia opłat na abonament do kosztów podatkowych. Twierdzą bowiem, że abonament byłby płacony przez właściciela niezależnie od tego, czy prowadzi w mieszkaniu działalność gospodarczą, czy nie. Tak np. postanowił Urząd Skarbowy Poznań-Winogrady w interpretacji z 22 września 2004 r. (DG-I/005/22/04).
Podobnie jest z opłatami za Internet. Drugi Urząd Skarbowy w Rzeszowie stwierdził, że już samo opłacanie abonamentu internetowego łącznie z telefonicznym (domowym) powoduje, że nie jest to koszt związany wyłącznie z działalnością gospodarczą. Opłacanie abonamentu jest konieczne niezależnie od tego, czy jeden z członków rodziny prowadzi działalność gospodarczą, czy nie. Obciążanie więc kosztów uzyskania przychodów firmy wydatkiem częściowo osobistym jest nieuzasadnione (postanowienie z 9 sierpnia 2005 r., II US.PB-I-415/37/05).
Ten sam urząd twierdzi jednak, że jeśli korzystanie z Internetu będzie konieczne dla prawidłowego funkcjonowania działalności i będzie to miało odzwierciedlenie w wielkości przychodów uzyskiwanych z tej działalności, to wydatki na ten cel – o ile możliwe będzie wyodrębnienie ich wysokości z ogólnej sumy wydatków obejmujących korzystanie z sieci internetowej – będą kosztem podatkowym firmy. Zdaniem organu podatkowego do udowodnienia konieczności korzystania z usług teleinformatycznych mogą posłużyć np. wydruki ze skrzynki e-mailowej potwierdzającej kontakty z klientami czy wydruki z internetowego konta bankowego, z których wynika, że w ten sposób opłacane są firmowe wydatki.
Gdy przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą we własnym mieszkaniu, do kosztów podatkowych – bez obawy wejścia w konflikt z organami podatkowymi – zaliczy jedynie wydatki związane z rozmowami służbowymi. Te jednak będzie musiał obliczyć na podstawie zestawienia rozmów telefonicznych. Kosztem nie będą bowiem wydatki związane z rozmowami prywatnymi.
Czytelnik zaliczy do kosztów podatkowych tylko te wydatki, które będzie w stanie udokumentować. Opłaty za telefon i Internet dokumentuje faktura VAT. Wydatki te może też dokumentować dowód wewnętrzny, czyli dokument zaopatrzony w datę i podpisy osób, które bezpośrednio poniosły wydatki, określający przy zakupie nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych wypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość wydatku.