Trybunał Sprawiedliwości UE (TSUE) zajmie się kolejną polską sprawą. W ubiegły czwartek Naczelny Sąd Administracyjny postanowił przedstawić mu pytanie prejudycjalne dotyczące VAT. A konkretnie chodzi o specjalną procedurę „VAT marża" stosowaną w turystyce.
Sprawa dotyczy spółki, która była tzw. konsolidatorem usług hotelowych. W swojej działalności oferowała możliwość dokonywania rezerwacji usług noclegowych w hotelach oraz innych obiektach o podobnej funkcji na terytorium Polski i poza jej granicami. We wniosku o interpretację tłumaczyła, że nie ma własnej bazy noclegowej, więc we własnym imieniu i na własny rachunek nabywa usługi noclegowe od innych podatników, które są następnie odsprzedawane na rzecz jej klientów. Chciała się upewnić, czy odsprzedaż usług noclegowych, które jednak nie są uzupełnione o świadczenia dodatkowe, podlega opodatkowaniu VAT jako usługa turystyki według procedury „VAT marża".
Czytaj także:
Procedura VAT marża przy sprzedaży usługi turystyki
Fiskus odpowiedział, że nie. Zauważył, że usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Usługi turystyki to zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką.
W ocenie urzędników, aby coś uznać za usługę turystyki, musi się ona składać z więcej niż jednego świadczenia. A usługa hotelarska obejmująca nocleg, ewentualnie śniadanie, nie stanowi usługi turystyki.
Spółka zaskarżyła interpretację i w pierwszej instancji wygrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, odwołując się do orzecznictwa, w tym unijnego, zauważył, że usługa turystyki nie musi mieć charakteru kompleksowego. W świetle orzecznictwa art. 306 dyrektywy 112 kładzie akcent na sposób opodatkowania usług przez biuro podróży czy agenta turystycznego. Nie przesądza natomiast, co tworzy tę pojedynczą usługę. W szczególności nie można na podstawie tego przepisu wykluczyć, że taką usługą będzie wyłącznie usługa hotelowa.
W ocenie sądu należy to również odnieść do usług noclegowych odsprzedawanych klientom, nabytych od podmiotów bezpośrednio świadczących działalność hotelarską.
Gdy spór trafił do NSA, skład orzekający powziął wątpliwości co do wykładni przepisów i uznał, że powinien wypowiedzieć się TSUE. Jak tłumaczył sędzia NSA Roman Wiatrowski, chodzi o to, czy art. 306 dyrektywy 112 należy interpretować w ten sposób, że może on dotyczyć podatnika, który jest konsolidatorem usług hotelowych i nabywa oraz odsprzedaje usługi noclegowe innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, gdy transakcjom tym nie towarzyszą żadne inne usługi dodatkowe.
Sygnatura akt: I FSK 329/18
