26 stycznia 2017 r. została wydana kolejna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca opodatkowania podatkiem od nieruchomości części technicznych elektrowni wiatrowych (BD.310.5.2016) po 1 stycznia 2017 r.

Przyczyną wątpliwości wnioskodawcy były w szczególności przepisy ustawy z 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (dalej: ustawa o inwestycjach), tj. jej art. 2 pkt 1, zgodnie z którym przez elektrownie wiatrową należy rozumieć „budowlę w rozumieniu przepisów prawa budowlanego składająca się co najmniej z fundamentu, wieży oraz elementów technicznych (...)" oraz art. 17 wskazujący, że: „od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2016 r. podatek od nieruchomości dotyczący elektrowni wiatrowej ustala się i pobiera zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie ustawy."

Dodatkowym, istotnym aspektem przedstawionego stanu faktycznego była ubiegłoroczna zmiana definicji budowli zawarta w prawie budowlanym. Wprowadzona przez ustawodawcę korekta polegała na wykreśleniu elektrowni wiatrowych z katalogu urządzeń technicznych, w stosunku do których jedynie część budowlana uznawana była za budowlę.

Zaprezentowane przez wnioskodawcę stanowisko bazowało na autonomii definicji podatkowych wobec tych, które są formułowane w innych gałęziach prawa (poza prawem budowlanym, do którego odwołują się przepisy o podatku od nieruchomości). Innymi słowy, zdaniem wnioskodawcy regulacje ustawy o inwestycjach pozostają bez wpływu na pojęcie budowli przyjęte dla celów podatkowych.

Wnioskodawca wykazywał, że elementy techniczne elektrowni wiatrowych nie stanowią wolnostojących urządzeń technicznych, a tym samym nie są budowlami w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i nie mogą podlegać opodatkowaniu tak jak części budowlane tego typu obiektów. Odwoływał się przy tym m.in. do orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z 13 września 2011 r., P 33/09), zasad poprawnej legislacji, a także zasady rozstrzygania wątpliwości na rzecz podatnika, wyrażonej w art. 2a ordynacji podatkowej.

Zdaniem Wójta Gminy Darłowo, który wydał interpretację, stanowisko wnioskodawcy było jednak nieprawidłowe. Organ podkreślił wpływ ustawy o inwestycjach na zakres opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych, posiłkując się tym samym stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego, na które powoływał się podatnik. W ten sposób uznał możliwość szerokiego posiłkowania się aktami doprecyzowującymi prawo budowlane dla określania zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Wykazywał również, wbrew stanowisku wnioskodawcy, że korekta definicji budowli w prawie budowlanym nie pozostaje bez znaczenia dla oceny stanu faktycznego. Powołał się także na uzasadnienie ustawy o inwestycjach, zgodnie z którym „w proponowanym stanie prawnym cała elektrownia wiatrowa będzie obiektem budowlanym (budowlą)."

Komentarz eksperta

Michał Wiącek, menedżer w Zespole Podatków Korporacyjnych w Dziale Doradztwa podatkowego EY

Po 1 stycznia 2017 r. opodatkowanie elektrowni wiatrowych, a właściwie ich części technicznych (m.in. wirnik, generator prądotwórczy, układ sterowania) stało się ponownie przedmiotem licznych kontrowersji.

Kwestia ta wpisuje się w szerszą dyskusję na temat przyszłości energetyki wiatrowej w Polsce. Nie da się bowiem ukryć, że radykalna zmiana podejścia do opodatkowania tzw. farm wiatrowych będzie znaczącym obciążeniem dla inwestorów. Części techniczne elektrowni wiatrowych mogą bowiem stanowić ok. 70 proc. wartości tego typu obiektów. Z kolei 2-proc. podatek nalicza się właśnie od wartości budowli.

Abstrahując od dyskusji na temat ekonomicznych aspektów przedmiotowej kwestii (w tym długofalowych skutków fiskalnych dla gmin, wynikających z przyszłych decyzji inwestorów), warto również zauważyć, że argumentacja organów podatkowych nie jest jednolita. Przykładem może być stanowisko Wójta Gminy Puck z 30 grudnia 2016 r. (F.B.310.3.2016.MW), w którym przedstawione zostało stanowisko korzystne dla podatników. Wskazuje to na wciąż rosnącą niepewność co do właściwego podejścia.

Odnosząc się natomiast do argumentacji merytorycznej prezentowanej w istniejącym sporze interpretacyjnym, ogniskiem istniejących wątpliwości jest podnoszona przez niektóre organy podatkowe intencja ustawodawcy, która znalazła swoje odzwierciedlenie w przepisach niebędących częścią ustawy - Prawo budowlane. Wymaga to od adresatów regulacji podatkowych sięgania do złożonych i nie do końca precyzyjnych wytycznych wynikających orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego. W tym kontekście na uwagę zasługuje brak odniesienia się Wójta Gminy Darłowo do przywołanej przez wnioskodawcę zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika. Poziom skomplikowania istniejących regulacji jest bowiem w tym przypadku bardzo jaskrawy. Świadczy o tym złożona i bogata argumentacja przedstawiona w komentowanej interpretacji, zarówno ze strony wnioskodawcy jak i organu podatkowego. W rezultacie, w przypadku zaostrzania się sporów na tym tle, można się spodziewać skomplikowanych postępowań przed sądami administracyjnymi. Nawet zatem jeśli uznać, za Wójtem Gminy Darłowo, że intencje ustawodawcy były w tym wypadku czytelne, to sposób ich usankcjonowania swoją przejrzystością odpowiada będącej osią sporu definicji budowli.

Michał Wiącek

Współautorem artykułu jest Michał Lesiuk, dyrektor w Zespole Podatków Korporacyjnych w Dziale Doradztwa Podatkowego EY