Ustawa o rachunkowości nie zawiera definicji remontu. Definicję taką można natomiast znaleźć w ustawie – Prawo budowlane, w której remont określono jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji. Wydatki na remont środka trwałego nie powiększają jego wartości początkowej i co do zasady powinny zostać zaliczone do kosztów działalności operacyjnej w okresie ich poniesienia. Ma to odniesienie w szczególności do remontów bieżących, które zwykle mają co roku zbliżoną wartość. Przykładowa ewidencja wydatków poniesionych na remont może wyglądać następująco:
- Wn „Koszty według rodzajów" – w analityce: zużycie materiałów lub usługi obce,
- Ma „Rozliczenie zakupu" oraz równolegle
- Wn „Koszty działalności podstawowej",
- Ma „Rozliczenie kosztów".
Ewidencja może przebiegać za pośrednictwem konta kosztów działalności operacyjnej (w analityce „Wynagrodzenia"), gdy jednostka wykorzystuje pracę własnych pracowników do przeprowadzenia remontu.
Jednostka może zdecydować o rozliczaniu kosztów remontów w czasie wtedy, gdy koszty te są na tyle istotne, że mogłyby w sposób rażący zniekształcić wynik finansowy tego okresu sprawozdawczego, w którym remont jest przeprowadzany. Okres rozliczania kosztów remontu zależy od ich charakteru i w każdym przypadku powinien zostać ustalony indywidualnie. Istotne jest, aby okres ten nie był nadmiernie wydłużony. Z reguły wynosi on trzech do pięciu lat. Rozliczenie przeprowadza się za pośrednictwem konta czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Należy pamiętać, że odpisów dokonuje się zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o rachunkowości, czyli równomiernie, stosowanie do upływu czasu oraz z zachowaniem zasady ostrożnej wyceny.
Pozostające do rozliczenia w kolejnych okresach sprawozdawczych koszty remontów (saldo konta „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów") wykazuje się w bilansie w pozycji B.IV Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe.
Jednostki sporządzające sprawozdanie finansowe według MSSF, zgodnie z wytycznymi zawartymi w MSR 16 „Rzeczowe aktywa trwałe", remonty generalne przeprowadzane regularnie mogą wprowadzać do ewidencji jako części składowe środka trwałego i odnosić je w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne, przez okres planowany do następnego remontu.
Wydatki na remont będą w takiej sytuacji ewidencjonowane :
- Wn „Środki trwałe",
- Ma „Rozliczenie zakupu" Odniesienie w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne będzie natomiast księgowane:
- Wn „Amortyzacja",
- Ma „Umorzenie środków trwałych".
W zależności od charakteru poniesionych kosztów, pozostające do rozliczenia w kolejnych okresach sprawozdawczych koszty remontów mogą zostać zaprezentowane w sprawozdaniu z sytuacji finansowej jako rzeczowe aktywa trwałe.
—Marta Równicka
biegły rewident, menedżer w Dziale Audytu w grupie audytorsko-doradczej Mazars
