Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uwzględnił skargę podatnika, który spierał się z fiskusem o zwolnienie z VAT dla usług szkoleniowych.

Sprawa dotyczyła lekarza anestezjologa. We wniosku z marca 2022 r. wyjaśnił, że ma jednoosobową firmę, która zajmuje się szkoleniami online dla branży medycznej. To internetowa platforma szkoleniowa przygotowująca do Lekarskiego Egzaminu Państwowego, Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego oraz do Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego.

Podatnik podkreślił, że na kursy online uzyskał potwierdzenie spełnienia warunków kształcenia podyplomowego lekarzy i dentystów oraz akceptację programów kształcenia przez Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej. Jest też wpisany do rejestru prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy medyków. Chciał potwierdzenia, że ma prawo do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o VAT.

Fiskus potwierdził je, ale tylko dla usług na rzecz lekarzy i dentystów w trakcie specjalizacji, a także medyków specjalistów. Przy szkoleniach dla studentów i osób ubiegających się o nostryfikację dyplomu lekarza w Polsce preferencji odmówił. Uznał m.in., że w tym zakresie trudno uznać je za zaspokajające podstawowe potrzeby ludności, a tym bardziej za wykonywane w interesie publicznym. Dlatego w jego ocenie nie korzystają ze zwolnienia ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT, ani art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 112.

Inaczej do sprawy spornych usług podszedł jednak WSA. Przypomniał ugruntowane stanowisko, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT jest niezgodny z art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 112. I podkreślił konieczność interpretowania go w duchu unijnym, tj. pozwalającym na objęcie zwolnieniem także usług edukacyjnych świadczonych przez podmioty niepubliczne w celach komercyjnych. WSA wbrew stanowisku fiskusa uznał, że kształcenie zawodowe jest co do zasady wykonywane w interesie publicznym i stanowi zaspokajanie potrzeb ludności.

Fiskus, ponownie zajmując się sprawą, będzie się musiał odnieść do jedynego kryterium unijnego dla preferencji, tj. ustalenia, czy sporne usługi świadczone są przez tego, którego cele mogą zostać uznane za podobne do podmiotów publicznych. Wyrok nie jest prawomocny.

Sygnatura akt: I SA/Sz 504/22.