We wtorek Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) oddalił skargi kasacyjne spółki, która nie zgadzała się na opodatkowanie należących do niej mieszkań podwyższoną stawką podatku od nieruchomości.
Spór zaczął się, gdy prezydent miasta określił jej podatek za trzy lata podatkowe. Uznał, że w latach 2018–2020 spółka zaniżyła zobowiązanie podatkowe, ponieważ nie wykazała mieszkań jako zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Spółka kilkudziesięciu tysięcy podatku dopłacać nie chciała. Jej zdaniem magistrat błędnie uznał, że lokale wynajmowane przez nią na dłuższe okresy na cele mieszkaniowe należy potraktować wyższą stawką. Nieruchomości o przeznaczeniu mieszkalnym, które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, powinny być bowiem opodatkowane stawką preferencyjną dla lokali mieszkalnych.
Czytaj więcej:
To nie przekonało Samorządowego Kolegium Odwoławczego, więc spółka poskarżyła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Bez efektu.
Jej przegraną przypieczętował NSA. Zastrzegł co prawda, że sporną kwestię należy badać indywidualnie, nie miał jednak wątpliwości, że ustawodawca dopuszcza zastosowanie wyższej stawki podatku od nieruchomości również w budynkach mieszkalnych. I to nawet jeżeli jest to najem długoterminowy.
Jak zauważył sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, zastosowanie podwyższonej stawki jest możliwe, kiedy budynki mieszkalne lub ich części są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. I o ile nie można mówi o zajęciu spółki na działalność, o tyle zdaniem NSA o związaniu już tak. Z orzecznictwa wynika bowiem, że związanie z prowadzeniem działalności to stan prawny lub faktyczny bezpośrednio lub pośrednio wskazujący na występowanie jakichkolwiek relacji pomiędzy danym przedmiotem podatkowania – tu lokali mieszkalnych – a prowadzoną działalnością gospodarczą.
Sporne mieszkania były ujęte w ewidencji środków trwałych spółki, były zatem składnikiem majątku podatnika, który ma przynosić mu przychód z działalności. Koszty związane z ich utrzymaniem były rozpoznawane podatkowo.
W ocenie NSA to nie element zajęcia, ale związania kwalifikuje sporne mieszkania do objęcia najwyższą stawką podatku od ruchomości. Mimo że nie utraciły one oczywiście swojej funkcji w znaczeniu bycia lokalem mieszkalnym. Znaczenie miały bowiem wszystkie inne okoliczności.
Wyroki są prawomocne.
Sygnatura akt: III FSK 123-125/23
