Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 6 marca 2015 r. (IPTPP3/ 4513-4/15-2/KK).

Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpił podatnik zajmujący się sprzedażą olejów napędowych do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 41 do 2710 19 49, znakowanych odpowiednio na podstawie przepisów szczególnych. W związku ze sprzedażą tych wyrobów na cele opałowe, podatnik opodatkowuje oleje według obniżonej stawki akcyzy, określonej w art. 89 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Podatnik każdorazowo uzyskuje od nabywców stosowne oświadczenie o przeznaczeniu sprzedawanych olejów.

Jednocześnie pracownicy podatnika weryfikują składane przez nabywców oświadczenia, porównując dane dotyczące adresu zameldowania widniejące na oświadczeniu z informacjami zawartymi w dowodzie osobistym.

Zdaniem podatnika nie może on odpowiadać za treść oświadczeń w zakresie adresu zamieszkania/zameldowania nabywcy, jak również za błędy w zakresie tych danych, jeśli na podstawie dowodów osobistych wydanych po 1 marca 2015 r. nie jest on w stanie potwierdzić adresu zamieszkania/zameldowania nabywcy.

Według podatnika, jeśli na dokumencie tożsamości nie będzie informacji o miejscu zameldowania/zamieszkania, to błędne wpisanie adresu zameldowania/zamieszkania w treści oświadczenia nie będzie skutkować koniecznością zastosowania stawki akcyzy określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym lub odmową sprzedaży tych wyrobów. Nie ma możliwości zweryfikowania tych danych z dokumentem tożsamości.

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem przedstawionym przez podatnika, uznając, że błędne dane zawarte w oświadczeniu nabywcy same w sobie nie są równoważne z niespełnieniem warunków określonych w art. 89 ust. 5–15 ustawy o podatku akcyzowym, w sytuacji gdy podatnik po 1 marca 2015 r. nie będzie miał możliwości zweryfikowania na podstawie dowodu osobistego miejsca zameldowania/zamieszkania nabywcy.

Komentarz eksperta

Magdalena Chmielewska-Cholewa, menedżer w dziale doradztwa podatkowego EY w zespole podatków pośrednich

Analizowana interpretacja odzwierciedla częste problemy sprzedawców związane z weryfikacją danych zawartych na oświadczeniach złożonych przez nabywców olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych.

Zgodnie z art. 89 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym sprzedawca olejów opałowych jest zobowiązany do uzyskania od klienta oświadczenia, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych. Oświadczenie to musi zawierać między innymi adres zameldowania nabywcy oraz adres zamieszkania, jeżeli jest inny od adresu zameldowania, który weryfikowany jest na podstawie dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Dowody osobiste wydawane po 1 marca 2015 r. pozbawione są danych pozwalających na ustalenie adresu zameldowania nabywcy wyrobów akcyzowych. W analizowanej interpretacji organ podatkowy stwierdził, że prawidłowe wypełnienie oświadczenia przez nabywcę i zarazem jego weryfikacja leży w interesie podatnika. Jednak w sytuacji, gdy podatnik nie będzie miał świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju zawierające nieprawdziwe dane o miejscu zameldowania/zamieszkania nabywcy, których to danych nie będzie mógł zweryfikować na podstawie przedstawionego przez nabywcę dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, to w tym zakresie nie może odpowiadać za treść oświadczenia.

Stanowisko organu podatkowego wydaje się zgodne z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 12 lutego 2015 r. (SK 14/12), zgodnie z którym podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji składania fałszywych oświadczeń przez nabywców oleju opałowego, gdy nie miał świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego zawierające nieprawdziwe dane. Wówczas bowiem warunek skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej lub zwolnienia podatkowego miałby cechy warunku niemożliwego do spełnienia, a więc godziłby w zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasadę proporcjonalności ograniczeń praw majątkowych jednostki.

Współautorem komentarza jest Konrad Kosakowski, konsultant w dziale doradztwa podatkowego EY w zespole podatków pośrednich