Jestem jednoosobowym przedsiębiorcą. Profil mojej działalności wiąże się z koniecznością odbywania podróży służbowych. Gdybym wysyłał w taką podróż pracownika, musiałbym przyznać mu dietę i jej wartość rozliczyłbym w podatkowych kosztach. Czy mogę tak samo rozliczyć własne wydatki? – pyta czytelnik.
Tak. na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Dieta jest więc kosztem, ale z zachowaniem określonego limitu. Odrębne przepisy, do których odsyła ustawa o PIT, to rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
Rozporządzenie to przewiduje, że dieta w czasie podróży krajowej jest przeznaczona na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia i wynosi 30 zł za dobę podróży.
Oblicza się ją za czas od wyjazdu do powrotu, jeśli podróż trwa co najmniej 8 godzin, przy czym jeśli czas ten wynosi od 8 do 12 godzin – przysługuje 50 proc. diety, a jeśli ponad 12 godzin – dieta w pełnej wysokości. Jeśli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą pełną dobę przysługuje pełna dieta, a za rozpoczętą, ale niepełną dobę do 8 godzin – 50 proc. diety (za rozpoczętą i dobę, na którą przypada ponad 8 godzin podróży służbowej, dieta należy się w pełnej wysokości).
Wysokość diet przysługujących za czas podróży zagranicznych zależy od celu tej podróży.
podstawa prawna: ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 361)
podstawa prawna: rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (DzU z 2013 r., poz. 167).