Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 6 sierpnia 2014 r. (IBPP4/443-210/14/LG).
Wnioskodawca jest osobą prawną (spółka akcyjna), której przedmiotem działalności nie jest obrót paliwami gazowymi. Spółka wytwarza ciepło w posiadanej kotłowni gazowej.
Tak wytworzone ciepło spółka wykorzystuje na własne cele, a także odsprzedaje do swoich najemców (wśród których są osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą – podmioty niekorzystające ze zwolnień podmiotowych z akcyzy na wyroby gazowe). Wnioskodawca kupuje gaz, a następnie zamierza refakturować koszty zakupionego gazu na najemców na podstawie zainstalowanych podliczników zużycia gazu. Ponieważ spółka nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego z akcyzy, całość kupowanego gazu będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym na etapie jego zakupu. Innymi słowy, spółka działa jako finalny nabywca gazowy (FNG).
W związku z tak opisanym zdarzeniem przyszłym spółka zwróciła się do dyrektora Izby Celnej w Katowicach działającego z upoważnienia ministra finansów z pytaniem. Chciała wiedzieć, czy mając na uwadze to, że będzie odsprzedawać (poprzez refakturowanie) dalszym podmiotom paliwo gazowe, nie uzyska statusu pośredniczącego podmiotu gazowego (PPG) z mocy samego prawa, w związku z czym nie będzie zobowiązana do spełnienia obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 3a ustawy o podatku akcyzowym.
Organ uznał za prawidłowe stanowisko spółki, zgodnie z którym rejestracja jako PPG jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Oznacza to, że ustawodawca pozostawił podatnikom możliwość wyboru, czy chcą rejestrować się jako PPG i korzystać z uprawnień, jakie ustawa przyznaje podmiotom o tym statusie (m.in. możliwość samodzielnego rozliczania podatku), czy też rezygnują z uzyskiwania takiego statusu i będą występować w roli finalnegwo nabywcy gazowego. Organ uznał, że ponieważ spółka występuje w charakterze FNG w momencie zakupu gazu, to do jej decyzji należy, czy chce uzyskać status PPG (co wiąże się z obowiązkami formalnymi, takimi jak składanie deklaracji oraz prowadzenie ewidencji).
Komentarz eksperta
Ada Marciniak, konsultantka w dziale prawno-po datkowym PwC
W odniesieniu do podmiotów wykorzystujących wyroby gazowe ustawa akcyzowa wprowadza dwa „statusy akcyzowe" – pośredniczący podmiot gazowy oraz finalny nabywca gazowy. Nie jest przy tym możliwe posiadanie jednocześnie obu statusów, tzn. każdy podmiot wykorzystujący wyroby gazowe jest albo PPG, albo FNG. Finalnym nabywcą gazowym jest w pewnym uproszczeniu podmiot, który nabywa i zużywa wyroby gazowe i nie jest PPG. Natomiast uzyskanie statusu PPG wymaga od podmiotu spełnienia dwóch rodzajów warunków – o charakterze materialnym (wykonywanie określonych czynności wskazanych w definicji PPG, np. sprzedaż wyrobów gazowych) oraz o charakterze formalnym (powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności jako PPG).
Przepisy definiujące oba statusy od czasu ich wprowadzenia nowelizacją ustawy akcyzowej w 2013 r. budziły wątpliwości interpretacyjne po stronie podmiotów wykorzystujących wyroby gazowe. W szczególności niejasny był charakter przepisu definiującego PPG. Podatnicy nie wiedzieli, czy rejestracja jako PPG jest obowiązkiem w przypadku spełniania warunków materialnych, czy też jest to uprawnienie, a status PPG nabywa się nie z mocy samego prawa, ale po spełnieniu warunku formalnego.
Brzmienie samego przepisu, a także analiza procesu legislacyjnego, który doprowadził do jego uchwalenia wskazywały, że rejestracja jako PPG powinna być uprawnieniem, a nie obowiązkiem. Z uwagi jednak na liczne wątpliwości podmioty decydowały się na wyjaśnianie tych kwestii w drodze interpretacji indywidualnych. Jedną z nich jest omawiana interpretacja. Zaprezentowane w niej stanowisko uważam za słuszne. Znane są jednak interpretacje, gdzie organy prezentują odmienne stanowisko, np. interpretacja z 28 lutego 2014 r. (IPTPP3-443A-76/13-2/BJ), w której Izba Skarbowa w Łodzi uznała, że podmiot, który używa gazu na cele zwolnione oraz cele niezwolnione, jest zobowiązany (a nie jedynie uprawniony) do powiadomienia organu o zamiarze prowadzenia działalności jako PPG. Wydaje się jednak, że słuszne jest stanowisko prezentowane w komentowanej interpretacji, zgodnie z którym podmioty, których działalność nie polega na obrocie paliwami gazowymi, powinny mieć możliwość nierejestrowania się jako PPG, co w ich przypadku niosłoby za sobą niepotrzebne dodatkowe obciążenia natury formalnej.
