Bank rozważał zakup przedsiębiorstwa, ewentualnie jego zorganizowanej części, prowadzącego działalność polegającą na udzielaniu pożyczek konsumenckich. Zapytał więc izbę skarbową, czy wraz ze zorganizowanym zespołem składników majątkowych przejmie także zobowiązania z nim związane, w tym te z tytułu kredytu zaciągniętego na potrzeby przejmowanego przedsiębiorstwa.

Bank wystąpił o ochronną interpretację, która w jego mniemaniu miała potwierdzić, że będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów powstałe i zapłacone po nabyciu przedsiębiorstwa odsetki od kredytu. Wyjaśniał, że kontynuowanie dotychczasowej działalności przedsiębiorstwa, tj. udzielanie nowych pożyczek i wywiązywanie się ze starszych umów, będzie generowało przychody w postaci płaconych przez klientów odsetek od zaciągniętych pożyczek. Odsetki od kredytu na ich udzielenie wiążą się więc z opodatkowanym przychodem. Dodatkowo, gdyby nie przejął długu w postaci kredytu, musiałby zdobyć finansowanie poprzez zawarcie innej umowy kredytowej. Wiązałoby się to z koniecznością podjęcia dodatkowych starań, a to jest nieracjonalne, jeżeli można zastosować stosunkowo nieskomplikowane rozwiązanie, jakim jest zawarcie umowy o przejęcie długu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zupełnie inaczej ocenił plany banku. W wydanej interpretacji podkreślił, że przejmowany kredyt został przyznany i wykorzystywany przez zbywcę przedsiębiorstwa (zorganizowanej jego części).

Izba w związku z tym nie dostrzegła związku pomiędzy spłatą odsetek i przychodami nabywcy przedsiębiorstwa.

– Celem wydatków na spłatę odsetek od kredytu jest wykonanie stosunku zobowiązaniowego, w którym zamiast dotychczasowego dłużnika wstąpił bank, nie zaś uzyskanie przychodu przez bank w postaci odsetek czy opłat od pożyczek, z którymi związany jest dług – uznała Izba.

Organ nie zgodził się z przedstawionym przez bank orzecznictwem sądowym, z którego wynika możliwość uwzględnienia w rozliczeniu podatnika odsetek od przejętego długu.

– Istnienie tego orzecznictwa nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny – uzasadnił.

numer interpretacji ILPB3/423-367/13-2/EK