Tak wynika z wyroku WSA w Krakowie z 16 lipca 2013 r. (I SA/Kr 621/13).
W toku kontroli podatkowej Naczelnik Urzędu Celnego określił spółce zobowiązanie podatkowe za rok 2007. Ustalono, że spółka produkowała papierosy w ramach procedury zawieszenia poboru podatku. Papierosy te produkowane były między innymi z dodatkiem alkoholu, którego używano jako aromat. Ilość alkoholu nie została zgłoszona do akt weryfikacyjnych, w związku z czym Naczelnik Urzędu Celnego (dalej: NUC) nie wyznaczył dopuszczalnej normy, o której mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym z 2004 r.
Organ stanął jednak na stanowisku, że każde zużycie ponad normę jest nieuzasadnionym zużyciem, podlegającym opodatkowaniu. W ocenie NUC, skoro norma nie została ustalona, to opodatkowaniu powinna podlegać całość zużytego alkoholu. Spółka stanęła na stanowisku, że alkohol ten był zwolniony z opodatkowania, gdyż był użyty do produkcji innego wyrobu akcyzowego zharmonizowanego. Pełnomocnik spółki podnosił, że zobowiązanie podatkowe może powstać dopiero w momencie dopuszczenia do konsumpcji, gdyż w innym przypadku doszłoby niejako do podwójnego opodatkowania.
Sąd uchylił decyzję, wskazując na to, że została wydana bez podstawy prawnej. W ustawie o podatku akcyzowym brak jest bowiem przepisów umożliwiających określenie podstawy opodatkowania w sytuacji, gdy brak jest uprzedniej decyzji określającej normy zużycia artykułów zharmonizowanych. Definicję ubytków czy niedoborów należy wiązać z art. 5 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, w konsekwencji czego, należy badać stosunek zużycia w odniesieniu do dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych ustalonych w decyzji przez NUC. W pierwszej kolejności muszą więc być ustalone normy zużycia. Nie można zatem drogą wykładni rozszerzającej przyjmować, że jest to poziom zerowy.
—Jacek Hawrysz współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą firmy Deloitte
Joanna Brylowska konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Krakowie)
Joanna Brylowska, konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Krakowie)
Komentowane orzeczenie pomimo tego, że dotyczy poprzednio obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym, ma istotne znaczenie także dla bieżących rozliczeń podatników z tytułu akcyzy.
Należy bowiem zauważyć, że obecnie obowiązująca ustawa o podatku akcyzowym z 6 grudnia 2008 r. zawiera podobne rozwiązanie dotyczące stosowania dopuszczalnych norm zużycia niektórych wyrobów akcyzowych.
Zgodnie z obecnie obowiązującą regulacją naczelnicy urzędów celnych z urzędu albo na wniosek ustalają normy zużycia dla niektórych wyrobów akcyzowych używanych do produkcji innych wyrobów. Z punktu widzenia podatników szczególnie istotne jest to, że przekroczenie ustalonych norm zużycia skutkuje obowiązkiem zapłaty akcyzy przez podmiot zużywający te wyroby do produkcji innych wyrobów.
W związku z tym w praktyce pojawiają się liczne wątpliwości, jak należy traktować zużycie przez podmiot, dla którego właściwy naczelnik urzędu celnego nie ustalił dopuszczalnych norm zużycia danego wyrobu akcyzowego. Omawiany problem dotyczy w szczególności podmiotów zużywających napoje alkoholowe, np. do produkcji produktów leczniczych oraz podmiotów wykorzystujących do działalności produkcyjnej różnego rodzaju oleje technologiczne lub procesowe wyszczególnione w przepisach. Często podatnicy mogą nie być świadomi nałożonego na nich obowiązku uzyskiwania norm zużycia, co prowadzi do sporów z organami, jak miało to miejsce w komentowanej sprawie.
WSA w Krakowie opowiedział się za korzystnym dla podatników podejściem, zgodnie z którym niewydanie przez właściwego naczelnika urzędu celnego stosownej decyzji nie oznacza, że całość zużycia dokonanego przez ten podmiot będzie opodatkowana akcyzą. Wynika to z samego brzmienia przepisów, zgodnie z którymi efektywnemu opodatkowaniu podlega jedynie ilość przekraczająca ustalone normy zużycia. Tym samym, w przypadku niewydania przez naczelnika urzędu celnego decyzji nie ma możliwości przekroczenia dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych, gdyż normy te nie zostały ustalone.
To korzystne dla podatników podejście podzielają także niektóre organy podatkowe. Dla przykładu można wskazać interpretację indywidualną wydaną 11 stycznia 2012 r. przez Izbę Skarbową w Poznaniu (ILPP3/443-84/11-3/TK), w której organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że do momentu wydania decyzji ustalającej dopuszczalne normy zużycia danego wyrobu, całość zużycia dokonanego przez ten podmiot objęta jest zerową stawką akcyzy bądź zwolnieniem od podatku akcyzowego.
