Przedsiębiorca, który zajrzy do ustawy o PIT lub ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym na 2012 r., nie znajdzie tam definicji samochodu osobowego. Została ona ukryta przez ustawodawcę w ustawie z 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (DzU nr 102, poz. 585). Zgodnie z art. 7 tej nowelizacji od 1 stycznia
2011 r. do 31 grudnia 2012 r. ilekroć w ustawie o PIT lub ustawie o CIT jest mowa o samochodzie osobowym, oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Przewidziano jednak kilka wyjątków.
Wyjątki
Nie uważa się za samochód osobowy:
1) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2) pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 proc. długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3) pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5) pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o następujących przeznaczeniach: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, do oczyszczania dróg, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, pomoc drogowa, do zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy, pogrzebowy.
Wystarczy jedno badanie techniczne
Spełnienie wymagań określonych w pkt 1-4, pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Obowiązek przeprowadzenia badań technicznych przewidują też przepisy o VAT. Nie znaczy to jednak, że trzeba ich dokonać dwukrotnie lub uzyskać od okręgowej stacji kontroli pojazdów dwa zaświadczenia. Potwierdza to m.in. Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 8 lutego 2011 r. (ILPB1/415-1276/10-3/IM).
Wyjaśniła ona, że wydane dla celów VAT zaświadczenie wystarczy, aby dokonać jednorazowej amortyzacji. To dlatego, że identyczny wymóg przed wnioskodawcą stawia
a podstawa prawna przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych oraz wydania w tym zakresie stosownego zaświadczenia wynika z przepisów regulujących ruch drogowy.
W przepisach ustawy – Prawo o ruchu drogowym badanie techniczne jest badaniem dodatkowym polegającym na sprawdzeniu, czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym w ustawie Prawo o ruchu drogowym, ustawie o VAT oraz o PIT. Jest ono uregulowane w rozporządzeniu ministra infrastruktury z 18 września 2009 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (DzU nr 155, poz. 1232 ze zm.).
