Przejmująca firma będzie miała 30 dni na rezygnację z decyzji poprzednika o ustalaniu różnic kursowych według ustawy o rachunkowości niezależnie od tego, jak długo przejmowana firma dotychczas stosowała tę metodę.
W tym czasie o rezygnacji trzeba będzie powiadomić naczelnika urzędu skarbowego.
Gdy nie można ustalić faktycznie użytego kursu, trzeba posiłkować się danymi NBP
To jedna ze zmian, jakie wnosi wchodząca w życie 1 stycznia nowelizacja ustaw o PIT i CIT. Wynika ona z dodania ust. 7 do art. 9b ustawy o CIT.
Różnice kursowe mogą zwiększać firmowy przychód lub koszty jego uzyskania w zależności od kursu waluty obcej, w której wyrażona była wartość transakcji w stosunku do złotego. Jeśli np. między datą, z którą przepisy podatkowe wiążą powstanie przychodu w walucie obcej, a datą faktycznej zapłaty waluta ta drożała, podatnik uzyskuje przychód. Jeżeli tendencja była odwrotna, firma rozlicza różnicę jako koszt uzyskania przychodu.
Przypomnijmy, że firma może wybrać rozliczanie różnic sposobem opisanym w ustawach o PIT i CIT albo metodą bilansową z ustawy o rachunkowości. W razie wyboru tej drugiej trzeba trzymać się tej decyzji co najmniej przez okres trzech lat podatkowych.
Dotychczasowe przepisy nie regulowały sytuacji następców prawnych podatników, którzy wybrali metodę bilansową. Nie było więc jasne, czy mogą oni zrezygnować przed upływem trzyletniego okresu z wyboru poprzednika. Nowelizacja przesądza, że powrót do metody podatkowej będzie możliwy niezależnie od upływu czasu stosowania metody rachunkowej. Następca prawny będzie musiał jedynie powiadomić skarbówkę o rezygnacji z wyboru poprzednika w terminie 30 dni od daty dokonanego połączenia lub podziału. Takie uprawnienie nie będzie przysługiwało jednak podmiotowi przejmującemu przy podziale przez wydzielenie, tzn. w razie przeniesienia części majątku spółki dzielonej na inną spółkę (istniejącą lub nowo zawiązaną). Druga z ważniejszych zmian ma na celu rozwianie wątpliwości, kiedy przedsiębiorca, obliczając przychody i koszty z różnic kursowych, uwzględnia kurs faktycznie zastosowany, a kiedy kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski. Modyfikacja następuje przez nadanie nowego brzmienia art. 24c ust. 4 ustawy o PIT i art. 15a ust. 4 ustawy o CIT. Te przepisy sprawiały sporo kłopotów firmom handlującym z zagranicą.
W razie sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań podatnik będzie musiał uwzględnić kurs faktycznie zastosowany w tych operacjach. W pozostałych wypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie będzie możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosować się będzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
W obecnie obowiązujących przepisach zasadą jest, że podczas ustalania wartości środków pieniężnych bierze się pod uwagę faktycznie zastosowany kurs waluty. Kurs średni podawany przez NBP wchodzi w grę dopiero wówczas, gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego wskaźnika.
Podstawa prawna:
