Od 1 stycznia 2010 r. skończą się kłopoty drukarni, także polskich, z interpretacją wspólnotowego prawa. Wszystko to za sprawą przygotowanego przez unijny Komitet ds. VAT projektu zmian w rozporządzeniu nr 1777/2005, wydanym jeszcze do poprzedniej dyrektywy regulującej kwestie podatku od wartości dodanej (w Polsce – podatku od towarów i usług), a dziś – dyrektywy 2006/112/EC. Nowe przepisy czekają już tylko na akceptację Rady Unii Europejskiej.
[srodtytul]Usługa czy dostawa[/srodtytul]
Chodzi o art. 12 projektowanego rozporządzenia, który tłumaczy, jak należy rozumieć art. 24 (1) dyrektywy 2006/112/EC. Zgodnie z tym nowym przepisem drukowanie np. książek, plakatów czy ulotek reklamowych na materiale dostarczonym przez klienta (czyli tzw. usługi na majątku ruchomym) jest usługą drukarską, a nie dostawą towaru.
Dotychczas tej pewności nie było, bo nie ma przepisów, które precyzyjnie rozstrzygałyby, kiedy mamy do czynienia z usługą drukarską, a kiedy z dostawą towaru. Dlatego drukarnie miały spory kłopot: drukowane przez nie np. książki, traktowane jako sprzedaż towaru, były opodatkowane w Polsce stawką podstawową w wysokości 22 proc. Te firmy zaś, które świadczyły usługę drukarską na rzecz zagranicznego kontrahenta i chciały skorzystać z zerowej stawki VAT, musiały zgromadzić nie tylko dokumentację, ale i uzyskać potwierdzenie wywozu wydrukowanych materiałów poza granice naszego kraju.
Sytuacja drukarni powinna wkrótce się poprawić za sprawą nie tylko rozporządzenia, ale i zmienionych przepisów dyrektywy. Chodzi o wprowadzaną generalną zasadę, zgodnie z którą miejscem opodatkowania usług transgranicznych będzie kraj siedziby usługobiorcy lub kraj, w którym ma on stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że drukarnia w Polsce, która wydrukuje książki na zamówienie kontrahenta np. z Francji czy innego kraju (także niebędącego członkiem UE), wystawi fakturę bez polskiego VAT.
[srodtytul]Grunt to oświadczenia [/srodtytul]
Co ciekawe, firmy świadczące usługi na rzecz podatnika z innego kraju Wspólnoty powinny się interesować tym, czy usługobiorca zamierza wykorzystać je do celów prywatnych czy biznesowych. W tym pierwszym wypadku nie mogą go traktować jak kontrahenta (czyli innego przedsiębiorcę), lecz jako osobę fizyczną. Muszą więc wystawić fakturę z polskim VAT. Wykorzystanie natomiast usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą sprawi, że usługa będzie opodatkowana poza naszym krajem (bo w miejscu siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy).
[b]Podczas ustalania zaś miejsca opodatkowania danej usługi przedsiębiorca będzie mógł oprzeć się na oświadczeniu kontrahenta[/b] (art. 23 akapit drugi rozporządzenia). Co ważne, po jego otrzymaniu nawet późniejsza zmiana decyzji kontrahenta nie wpłynie na miejsce opodatkowania usługi. Pod tym jednak warunkiem, że nie będzie to wykorzystane jako próba obejścia prawa, czyli fiskus nie udowodni nam współpracy mającej na celu wyłudzenie VAT.
Istotny jest też projektowany art. 29 dotyczący kontraktów globalnych. W myśl tego przepisu regułą będzie, że usługa nabywana przez firmę mającą stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w różnych krajach będzie opodatkowana odpowiednio w każdym z tych krajów.
[ramka][b]Komentuje: Roman Namysłowski, doradca podatkowy w Ernst & Young[/b]
Dyrektywa VAT z nieznanych powodów zmusza podatnika do weryfikowania sposobu wykorzystania nabywanych usług przez kontrahentów. W większości wypadków natura świadczonych usług pozwala jednoznacznie wskazać, czy usługa będzie wykorzystana do celów biznesowych czy też prywatnych. Jest jednak grupa usług, których wykorzystanie może być różne. Dobrze, że rozporządzenie unijne wskazuje zasady postępowania w takich wypadkach i nie pozostawia podatnika w niepewności. Szkoda tylko, że nie zostały w nim rozstrzygnięte wszystkie wątpliwości związane ze stosowaniem nowych przepisów, jak chociażby definicja usług związanych z nieruchomościami.[/ramka]
[i]masz pytanie, wyślij e-mail do autorki
[mail=g.lesniak@rp.pl]g.lesniak@rp.pl[/mail][/i]
