Są dwa sposoby na to, aby odzyskać podatek

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT podatnikom przysługuje prawo do zwrotu na swój rachunek bankowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym występującej za dany okres rozliczeniowy lub przeniesienia tej nadwyżki do rozliczenia za następny okres.

Maksymalny termin zwrotu wynosi nawet 180 dni od dnia złożenia deklaracji, a termin najkrótszy – 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. W każdym z tych przypadków organ podatkowy ma prawo przedłużyć termin, jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania. Można co prawda przenieść nadwyżkę na następny okres rozliczeniowy i pomniejszyć o nią wyliczony podatek należny.

Sytuacja ta będzie zadowalała jednak tylko tych podatników, u których kumulacja zakupów i dostaw odbywa się w różnych okresach rozliczeniowych (np. przy robotach budowlanych).

[srodtytul]Na zapłatę innych należności...[/srodtytul]

Możliwość przeznaczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na pokrycie innych zobowiązań podatkowych wynika z przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]ordynacji podatkowej[/link].

Zgodnie z nią pod pojęciem zwrotu podatku rozumie się zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]przepisów o VAT[/link], a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Z kolei art. 76b ordynacji podatkowej mówi, że przepisy dotyczące zaliczania nadpłat na poczet m.in. przyszłych zobowiązań podatkowych stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku, a zaliczenie następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Oznacza to, że nadwyżka podatku naliczonego nad należnym zdefiniowana w ustawie o VAT jest zwrotem podatku, o którym mowa w ordynacji podatkowej, a więc może posłużyć do zapłaty innych podatków czy zobowiązań podatkowych.

Zapłacenie VAT innego podatku wymaga przestrzegania kilku zasad. Przede wszystkim wraz ze składaną deklaracją VAT, z której wynika nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, trzeba złożyć wniosek o zaliczenie tej nadwyżki (w całości lub w części) na poczet innego zobowiązania podatkowego. To inne zobowiązanie musi być zobowiązaniem tego samego podatnika, w tym także występującego w charakterze płatnika (w przypadku osoby fizycznej może dotyczyć np. PIT-5 albo PIT-4).

Nie można natomiast swoją nadwyżką podatku naliczonego nad należnym regulować zobowiązań innych podatników. Jeżeli więc nadwyżka w VAT występuje u podatnika VAT – spółki cywilnej, to nie można nią zapłacić zaliczki w podatku dochodowym występującej u jej wspólników. Wspólnicy są bowiem odrębnymi od spółki podatnikami, a nadwyżka VAT nie jest ich nadwyżką.

[srodtytul]Lepiej się nie mylić[/srodtytul]

Zapłacenie przez podatnika podatku nadwyżką w VAT uznaje się za dokonane z dniem złożenia deklaracji VAT wraz ze stosownym wnioskiem. O dokonanym zaliczeniu organ podatkowy jest obowiązany poinformować w formie postanowienia. W przypadku gdy dla VAT właściwym jest inny naczelnik urzędu skarbowego niż ten, u którego mamy podatek do zapłacenia różnicą w VAT, warto – ze względów praktycznych – o swoim zamiarze poinformować obydwa organy.

[b]Zaliczenie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych umożliwia zdecydowanie szybsze skorzystanie ze swoich pieniędzy, niż czekanie, aż zostaną przelane na rachunek bankowy w ramach zwrotu bezpośredniego. Należy jedynie uważać na poprawne wyliczenie różnicy w VAT, aby nie narazić się na zarzut podwójnego oszukania fiskusa – raz przy wyliczeniu kwoty do zwrotu, drugi raz w związku z nieuregulowaniem w całości zobowiązania podatkowego.[/b]

[i]Autor jest doradcą podatkowym w Kancelarii Doradztwa Podatkowego TAX w Lublinie[/i]