Ostatnio organy podatkowe twierdziły, że nie.
Wydawać by się mogło, że celem ostatniej nowelizacji art. 21 ust.1 pkt 67 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link] (która weszła w życie 22 sierpnia 2009 r. i ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2009 r.) było zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym wszelkich (oprócz bonów, talonów i innych znaków, uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) świadczeń, jakie dostają pracownicy od zakładu pracy, które są finansowane z funduszu świadczeń socjalnych i przeznaczane na cele działalności socjalnej pod warunkiem, że wartość świadczeń w ciągu roku nie przekroczyła kwoty 380 zł.
Przepis ten – w nowym brzmieniu – wskazuje, że [b]wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń i otrzymanych przez niego świadczeń pieniężnych[/b]. Taka jego konstrukcja i dotychczasowa praktyka organów podatkowych budzi wątpliwości, jak będzie on interpretowany w sytuacji, gdy zakład pracy kupi pracownikowi za środki pochodzące z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych np. wycieczkę.
[srodtytul]Niekorzystne stanowisko fiskusa[/srodtytul]
W 2009 r., jeszcze przed nowelizacją, organy podatkowe stały bowiem na stanowisku, że nie wchodzi w tym wypadku w grę zwolnienie z PIT, dlatego że nie mamy tu do czynienia ze świadczeniem rzeczowym, tylko niematerialnym.
Przykładowo [b]Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 15 maja 2009 r. (ITPB2/415-224/09/ENB)[/b] wskazała, że „nie można uznać, iż wartość wycieczki finansowanej przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna, a nie rzecz”.
Identyczne stanowisko zajęła też [b]Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 4 czerwca 2009 r. (IBPBII/2/415-266/09/HS).[/b]
[srodtytul]Jaki był cel ustawodawcy[/srodtytul]
Rodzi się tu pytanie, czy aby na pewno zamysłem ustawodawcy było opodatkowanie takich świadczeń niematerialnych?
Naszym zdaniem celem ustawodawcy nowelizującego wskazany przepis było zwolnienie z opodatkowania wszelkich (oprócz oczywiście bonów i talonów towarowych) świadczeń otrzymywanych przez pracownika z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wysokości 380 zł.
[srodtytul]Co wynika z definicji[/srodtytul]
Wyłączenie świadczenia usług z zakresu tego zwolnienia jest również niezrozumiałe, mając na uwadze definicję działalności socjalnej.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A8AEF21392AD0829FE8680DD147E45DC?id=74017]ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych[/link] taką działalnością są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych form wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych w umowie.
[srodtytul]A może świadczenie pieniężne[/srodtytul]
Należy też zwrócić uwagę, że zwolnienie z opodatkowania świadczeń rzeczowych i pieniężnych i wyłączenie usług z tego zwolnienia doprowadza do tego, że [b]nie pobiera się zaliczki na podatek od wypłaconego pracownikowi dofinansowania wczasów pod gruszą, a pobiera, gdy pracodawca bezpośrednio finansuje pracownikowi wycieczkę lub wczasy[/b].
Ze względu na absurdalność tej sytuacji [b]organy podatkowe powinny chyba wrócić do stanowiska, jakie prezentowały jeszcze dwa lata temu: dofinansowanie wycieczki jest świadczeniem pieniężnym[/b] (tak np. [b]interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 października 2007 r., ILPB2/415-57/07-4/AJ).[/b]
Pozwala to objąć ulgą według art. 21 ust. 1 pkt 67 również tego rodzaju świadczenia.
[i]Autorzy są doradcami podatkowymi, prowadzą kancelarię podatkową we Wrocławiu[/i]
