Podatnicy często twierdzą, że nie mogą użytkować lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ sprzeciwiają się temu względy techniczne. Domagają się w związku z tym obniżenia podatku od nieruchomości. Powstają problemy i spory, na kim spoczywa obowiązek udowodnienia złego stanu technicznego lokalu lub budynku, uniemożliwiającego prowadzenie działalności gospodarczej: na podatniku czy na organach podatkowych?

[srodtytul]Co mówią przepisy[/srodtytul]

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=6BD4FD8C0C648A108C44626B8D445F09?id=182297]ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.)[/link] za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

[srodtytul]Obowiązki organów podatkowych...[/srodtytul]

Wynika stąd, że aby prawidłowo zastosować ten przepis, organy podatkowe w toku prowadzonego postępowania podatkowego zobowiązane są: po pierwsze – do ustalenia, czy przedmioty opodatkowania, jakimi są grunt, budynek i budowla, znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy. Po drugie – w sytuacji, gdy podatnik twierdzi, że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych – powinny ustalić, czy rzeczywiście dany przedmiot opodatkowania, tj. grunt lub budynek, ze względów technicznych nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. W takiej sytuacji bowiem, zgodnie z art. 5 ustawy, stawka podatku od nieruchomości będzie taka jak dla gruntów i budynków pozostałych (niższa niż dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej).

Ta ostatnia przesłanka, tj. niemożność wykorzystywania gruntu lub budynku do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, ponieważ jest zamieszczona w przepisie prawa podatkowego, adresowana jest do organów podatkowych. Organy są zobligowane w toku prowadzonego postępowania do wyjaśnienia, czy rzeczywiście dany przedmiot opodatkowania będący w posiadaniu przedsiębiorcy ze względów technicznych nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

[srodtytul]... i środki, jakimi dysponują[/srodtytul]

Środkami dowodowymi, z których mogą korzystać urzędnicy, są wszystkie dopuszczalne przepisami ordynacji podatkowej. Będą to zwłaszcza oględziny przedmiotu opodatkowania, przesłuchanie strony postępowania (za jej zgodą), przesłuchanie świadka czy też powołanie biegłego. Posiłkowo organy mogą się posługiwać także przepisami prawa budowlanego, które szczegółowo regulują kwestie techniczne budynków, w tym [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B166AA0DB157A41537B535BAFF1D2993?id=173054]rozporządzeniem ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690)[/link].

[ramka][b]Ważne [/b]

Środkami dowodowymi, z których mogą korzystać organy podatkowe, są wszystkie dopuszczalne przepisami ordynacji podatkowej. Posiłkowo organy te mogą posługiwać się także przepisami prawa budowlanego.[/ramka]

[ramka][b]Uwaga [/b]

[b]Błędny jest pogląd, który często przyjmują organy podatkowe, że to podatnik powinien dostarczyć fiskusowi np. decyzję organu budowlanego, ekspertyzę rzeczoznawcy budowlanego, z których będzie wynikało, ze dany budynek nie nadaje się do jakiejkolwiek działalności gospodarczej z racji złego stanu technicznego. [/b][/ramka]