Tym bardziej że organy podatkowe dokonywały odmiennych interpretacji przepisów.
[srodtytul]W dyrektywie brak rozwiązań [/srodtytul]
Sama dyrektywa 2006/112 nie reguluje dostaw towarów dokonywanych w ramach magazynu konsygnacyjnego. Wiele państw Unii wprowadziło takie regulacje. Niektóre z nich stosują podobne mechanizmy, bazując na samej koncepcji „przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel”.
Istotę uproszczenia obrazuje poniższy przykład.
[ramka][b]Przykład[/b]
Spółka X GmbH z siedzibą w Niemczech, zarejestrowana dla celów VAT w Niemczech, ma zamiar składować towary w magazynie znajdującym się na terytorium Polski na terenie firmy swego polskiego odbiorcy. Przemieszczając swoje własne towary z terytorium Niemiec na terytorium RP do polskiego magazynu X, GmbH dokonuje z punktu widzenia polskiego VAT czynności zrównanej z wewnątrz-wspólnotowym nabyciem towarów (WNT). Dodatkowo w momencie poboru towarów z magazynu przez polskiego kontrahenta ma miejsce krajowa dostawa towarów. W efekcie jednak zastosowania uproszczenia wszelkie obowiązki związane z przemieszczeniem towarów i ich odsprzedażą w Polsce zostaną przerzucone na polskiego nabywcę, pod warunkiem zachowania określonych wymogów formalnych. W konsekwencji to polski nabywca rozpoznaje WNT na terytorium RP.[/ramka]
Samo wprowadzenie regulacji dotyczących dostaw opierających się na magazynie konsygnacyjnym należy ocenić pozytywnie. Niestety, jednak regulacja zawiera także pewne mankamenty.
[srodtytul]Nie dla działalności handlowej[/srodtytul]
Najpoważniejszym z nich jest wprowadzenie regulacji polegającej na tym, że podatnik, który pobiera towary z magazynu, może przeznaczyć je wyłącznie do działalności produkcyjnej lub usługowej z wyłączeniem handlowej. Taka regulacja ma, zdaniem Ministerstwa Finansów, zapewnić „lepszą szczelność systemu”. Argumentacja ta jest zupełnie nieprzekonująca. Należy wyraźnie podkreślić, że wyłączenie z zakresu tego projektu działalności handlowej oznacza w praktyce znaczne ograniczenie zakresu zastosowania procedury magazynu konsygnacyjnego. W konsekwencji jeden z podstawowych celów, jakim było umożliwienie działania międzynarodowych centrów dystrybucyjnych w Polsce, może nie zostać osiągnięty.
[srodtytul]Dane pozwalające na identyfikację [/srodtytul]
Pewne niejasności odnośnie wymogów stawianych ewidencji towarów wprowadzanych do magazynu budzi konieczność zawarcia danych pozwalających na identyfikację towarów. Odnośnie wymogu przechowywania danych pozwalających na identyfikację towarów należy dojść do wniosku, że szczegółowy zakres tych danych powinien być uzależniony od rodzaju towarów. Nie powinien też wykraczać poza wymogi prowadzenia rzetelnej gospodarki magazynowej. Dlatego też należałoby dopuścić, przynajmniej wobec towarów oznaczonych tylko co do gatunku (czyli każdy towar nie jest indywidualnie oznaczony i zidentyfikowany), możliwość przyjęcia pewnych założeń metodologicznych dotyczących gospodarki magazynowej, np. metody zakładającej, że w pierwszej kolejności pobierane są towary najwcześniej wprowadzone do magazynu – tzw. metoda FIFO.
[srodtytul]Kilka słów o obowiązkach [/srodtytul]
Zupełnie niezrozumiałe jest wprowadzenie do ustawy obowiązku odpowiedniego stosowania art. 109 ust. 3 ustawy o VAT określającego wymogi w zakresie prowadzenia ewidencji VAT dla potrzeb prawidłowego określenia podstawy opodatkowania (art. 12a ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT). Jeśli w wyniku uproszczenia pobranie towarów z magazynu stanowi WNT u prowadzącego magazyn, to regulacja art. 109 ust. 3 ustawy o VAT znajduje do prowadzącego magazyn zastosowanie wprost, a nie jak chce ustawodawca odpowiednio. W tym aspekcie wymóg odpowiedniego stosowania art. 109 ust. 3 ustawy o VAT jest całkowicie zbędny.
[ramka][b]Jak rozumieć to pojęcie[/b]
Magazyn konsygnacyjny to generalnie skład towarów, które zostały przekazane przez dostawcę swemu odbiorcy, względnie odbiorcom, którzy następnie wykorzystują je zgodnie z potrzebami prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Rozwiązanie to jest typowe dla firm produkcyjnych działających w systemie ograniczającym koszty utrzymywania zapasów poprzez przerzucenie tych kosztów na dostawców – w tym wypadku zagranicznych. [/ramka]
[i]Autor jest konsultantem we wrocławskim biurze MDDP[/i]
